8 χρόνια μετά…

8 χρόνια μετά το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης, το ξεπούλημα της Αγροτικής τράπεζας στην Πειραιώς του Σάλα απο την κυβέρνηση Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ –ΔΗΜΑΡ και είμαστε εδώ…

Είμαστε ακόμα εδώ και παλεύουμε όχι πια μέσα από μια δημόσια τράπεζα με σχετική ασφάλεια για την εργασίας μας, με κανόνες και εργασιακά δικαιώματα, αλλά σε μια τράπεζα που «περισσεύουμε» και προσπαθούν να μας ωθήσουν στην έξοδο.

Παλεύουμε σε μια τράπεζα που κυριαρχεί το απόλυτο ανεξέλεγκτο διευθυντικό δικαίωμα, η έλλειψη κανόνων στην εργασία μας και κυρίως ο φόβος για την επόμενη ημέρα.

Παλεύουμε σε μια τράπεζα όπου πέρυσι τέτοια εποχή ξετυλίχτηκε το σχέδιο έξωσης από τη τράπεζα των συναδέλφων του RBU, όπου παρά την «ρήτρα» της κλαδικής, παρά την συμφωνία για την «εθελοντική» μετακίνηση στην INTRUM., παρά τις υποσχέσεις του 2012 ότι επιλέγεται η προσφορά της Πειραιώς γιατί διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας φτάσαμε να μετρήσουμε 25 απολύσεις και συνάδελφοι με προβλήματα υγείας και μικρά παιδιά να βρίσκονται τώρα στις 4 άκρες της Ελλάδος.

Παλεύουμε σε μία τράπεζα όπου οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να πουλήσουν στους πελάτες προϊόντα που για να το πούμε κομψά δεν θα επέλεγαν οι ίδιοι… (μην ξεχνάτε αγαπητοί της διοίκησης ότι η αξιοπιστία είναι αυτό που πουλάνε οι τράπεζες και τελικά αυτό που μετράει στους πελάτες…)

Παλεύουμε σε μια τράπεζα που οι συνάδελφοι αναρωτιούνται για την αξιολόγηση των αιτημάτων χορήγησης ΤΕΠΙΧ και το λόγο που επιλέγονται κάποιοι πελάτες έναντι κάποιων άλλων( Μήπως γνωστός του περιφερειακού;)

Παλεύουμε σε μια τράπεζα που οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα είναι σε πλήρη απομόνωση από τους πολίτες και την κοινωνία. Η απάντηση του κλάδου μας στις απολύσεις και στην δύσκολη καθημερινότητα είναι από χλιαρή έως ανύπαρκτη. Αποδείχτηκε ότι η συνδικαλιστική πολιτική των ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ του κατευνασμού και της συμπόρευσης με τις διοικήσεις των Τραπεζών δεν ήταν αρκετή να προστατεύσει τους συναδέλφους.

8 χρόνια μετά παλεύουμε με ένα σύλλογο όπου την απόλυτη πλειοψηφία μετά τις εκλογές του 2019 την έχει η ΔΗΣΥΕ και οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ και του ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ σπρώχτηκαν εκτός αποσπάσεων δημιουργώντας ένα άνευ προηγουμένου πρόβλημα στην εκπροσώπηση μεγάλης μερίδας των συναδέλφων αλλά και στην λειτουργία του συλλόγου.

Όπως το 2012 ο κομματικός τότε συνδικαλισμός ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ δεν απέτρεψε το ξεπούλημα της τράπεζας έτσι και ο συνδικαλισμός σήμερα της απόλυτης πλειοψηφίας πλέον ΔΗΣΥΕ με την προσωπική προβολή, τα συνθήματα, την αδράνεια και τα «λίγα δικά μας παιδιά» δεν απέτρεψε τις απολύσεις στο RBU και τις «διακοπές» στις τέσσερις γωνιές της Ελλάδας.

8 χρόνια μετά και στους οργανισμούς προσωπικού που προέρχονται από την Αγροτική τράπεζα επικρατεί η στασιμότητα και ανθρωποφαγία.

Το ξεπούλημα της ΑΤΕ το καλοκαίρι του 2012 δεν περιελάμβανε καμία πρόνοια από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για τη λειτουργία του ΤΥΠΑΤΕ ως παρόχου πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Η διοίκηση της τράπεζας Πειραιώς δεν το ήθελε το ταμείο και κρύφτηκε πίσω από τις αναλογιστικές μελέτες.

Έκτοτε με μια πρωτοφανή προσπάθεια απαξίωσης του ΤΥΠΑΤΕ, μερίδα συνταξιούχων και «ιπποτών» του διαδικτύου κατασυκοφάντησαν τη ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ και κάποιους άλλους –λίγους – που ήθελαν την επαναλειτουργία του ΤΥΠΑΤΕ. Ένα μέρος των χρημάτων του ΕΛΕΜ μοιράστηκε, με κάποιους να παίρνουν πολλά χρήματα αλλά τους περισσότερους εν ενεργεία συναδέλφους ψίχουλα και αυτά με το ζόρι αφού ήταν απαραίτητη η ψήφος τους.

Στις εκλογές του 2017 εκμεταλλευόμενη όλο αυτό το πολεμικό κλίμα και την απαξίωση του ΤΥΠΑΤΕ η ΔΑΚΕ αναδείχθηκε πρώτη δύναμη και η ΔΗΣΥΕ δεύτερη. Τι και αν είχαν κλείσει το μάτι για νέες διανομές χρημάτων που ήξεραν εξαρχής ότι ήταν έωλες; Τι και αν είχαν μιλήσει για καταστατικές αλλαγές και μεγαλεπίβολα σχέδια;

Οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι προεκλογικές υποσχέσεις…

Τρία χρόνια μετά όπως είναι φυσικό τίποτα δεν έχει γίνει και το ΤΥΠΑΤΕ συνεχίζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ επιμένει ότι με την κατάσταση που βρίσκεται η υγεία σήμερα η ανάγκη όλων των συναδέλφων εν ενεργεία και συνταξιούχων για πρόσθετες πλέον παροχές υγείας είναι η μόνη και η δίκαιη λύση. Τρόποι υπάρχουν αρκεί να υπάρχει διάθεση…

Οι τελευταίες εξελίξεις στο ταμείο Εφάπαξ (ΑΤΠΠΕΑΤΕ) μόνο ενθαρρυντικές δεν μπορεί να είναι. Το 2012 μέλη του ταμείου απόμειναν όσοι συνάδελφοι είχαν συμπληρώσει δεκαπενταετία εργασίας στην ΑΤΕ. Έκτοτε αφού αποδόθηκε το 99% του δικαιούμενου ποσού και παρόλες τις τεράστιες οφειλές του ταμείου μαθαίνουμε για παραιτήσεις διοικητικών συμβούλων, αγωγές για την νομιμότητα (πέραν του 99% του δικαιούμενου Εφάπαξ) πρόσφατων διανομών και ένα τοξικό κλίμα που όμοιο του δεν έχουμε ξαναδεί. Η σημερινή διοίκηση του ταμείου έκλεισε την πόρτα στις αιτήσεις αρκετών νέων συναδέλφων για επανένταξή τους στο ταμείο, την ίδια ώρα που οι ίδιοι σχεδόν άνθρωποι ζητούν από τους νεότερους συναδέλφους την ένταξή τους ως τακτικά μέλη στο ΤΥΠΑΤΕ (!)…

Ο ΟΣΥΑΤΕ συνεχίζει να λειτουργεί παρόλο που η διαχείριση των δανείων έχει πια περάσει στην τράπεζα Πειραιώς και είναι ξεκάθαρο ότι οι αρμοδιότητες και οι εργασίες έχουν συρρικνωθεί. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 2018 η διοίκηση του ΟΣΥΑΤΕ -όπου συμμετείχε και ο σ.Αδαμόπουλος και τότε πρόεδρος του ΣΕΤΑΠ…- απέστειλε επιστολή απειλητικού χαρακτήρα προς τους συναδέλφους (κυρίως μέλη του ΣΕΤΑΠ…). για την προμήθεια 0,4% που διακρατούσε ο ΟΣΥΑΤΕ. Δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση και αναστάτωση από αυτούς τους χειρισμούς με αποτέλεσμα συν τω χρόνω ο ΟΣΥΑΤΕ να απομονωθεί περισσότερο από τους συναδέλφους.

Ο ΚΑΣΥΑΤΕ συνεχίζει να προσφέρει υπηρεσίες, πλέον όμως ασφάλειες και συμβόλαια κινητής τηλεφωνίας.

8 χρόνια μετά προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε την πραγματικότητα όπως την βιώνουμε καθημερινά στην τράπεζα Πειραιώς και να μην μπούμε στην λογική του μνημόσυνου για την ΑΤΕ που χάθηκε και πάει…

Είναι χρέος μας όχι τα μνημόσυνα αλλά να κοιτάξουμε με κριτική ματιά όσα καλά και στραβά και να τα φέρουμε μπροστά μας προκειμένου να αποφύγουμε τις κακοτοπιές…

Η εντατικοποίηση στην τράπεζα Πειραιώς είναι χειρότερη από ποτέ και ο φόβος για την επόμενη ημέρα δημιουργεί πανικό στους συναδέλφους. Ο αγωνιστικός συνδικαλισμός, η συλλογική δράση, η ενημέρωση και οι καθημερινές παρεμβάσεις είναι περισσότερο απαραίτητες από κάθε άλλη φορά.

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ήταν και είναι εδώ, διεκδικώντας συλλογικές λύσεις και κανόνες, χωρίς να χαϊδεύουμε τα αυτιά κανενός και κυρίως λέμε την αλήθεια στους συναδέλφους ανεξαρτήτως κόστους.

Ραντεβού του χρόνου, ελπίζουμε με καλύτερα μαντάτα!

Δείτε εδώ την ανάρτησή μας 27/07/2012: Ένα Οπτικοακουστικό Οδοιπορικό προς την διάλυση της ΑΤΕ

Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ανακ. Συσπείρωσης, Ανακοινώσεις, Συνδικαλιστικά

 

---

 

Μην παραλείψετε να διαβάσετε: