Tετάρτη, 20 Αυγούστου 1981
Σ υ ν ά δ ε λ φ ο ι,
Αν και έχει περάσει πολύς καιρός από την υπογραφή της τελευταίας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας δεν παύουν να είναι επίκαιρα τα προβλήματα που προέκυψαν από τον τρόπο επιλογής και τη διαδικασία διεκδίκησης των αιτημάτων. Προβλήματα που σχετίζονται με τη συνδικαλιστική λειτουργία και πρακτική από τη μια μεριά και τη λογική και τακτική της κυβέρνησης και της εργοδοσίας από ην άλλη.
Πιστεύοντας ότι πρέπει να τοποθετηθούμε απέναντι σε τέτοια Θεμελιακά ζητήματα, αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε τους προβληματισμούς και τις απόψεις μας πάνω σ’ αυτά, που αποτελούν και αφετηρία για συλλογική και μόνιμη δράση στους τόπους δουλειάς και στους συνδικαλιστικούς μας φορείς.
I. Ζητήματα συνδικαλιστικής λειτουργίας και πρακτικής
Το συνδικαλιστικό κίνημα αποτελεί μία από τις εκφράσεις της κοινωνικής μας οργάνωσης, αλλά συγχρόνως και ένα σημαντικό συντελεστή, διαμόρφωσής της. Όμως, οι κοινωνικο – οικονομικές και πολιτικές συνθήκες του τόπου μας και η γραφειοκρατική αντίληψη άσκησης συνδικαλισμού που κυριάρχησε, λειτούργησαν ανασταλτικά στη διαμόρφωση ενός δημοκρατικού, ταξικού, αυτόνομου και πολιτικοποιημένου συνδικαλιστικού κινήματος.
Κύρια έκφραση αυτής της αντίληψης είναι η μη ουσιαστική συμμετοχή μας ως εργαζόμενων στις διαδικασίες και τις αποφάσεις που μας αφορούν και η εναπόθεση της επίλυσης των προβλημάτων μας σε κάποιους “ειδικούς” που διαμορφώνονται σε επαγγελματίες του συνδικαλισμού. Αυτό οδηγεί στην παθητική αποδοχή των διαδικασιών “κορυφής”, εκτρέφει τον παραγοντισμό και το παρασκήνιο, και δημιουργεί έτσι πρόσφορο έδαφος για παρεμβάσεις κυβερνητικές, εργοδοτικές, κομματικές.
Στο χώρο των Τραπεζών ειδικότερα ο συνδικαλισμός δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τα προβλήματα και τις συνέπειες που αντιμετωπίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. Η κατάρτιση της Σ.Σ.Ε. του ’82, που αφορούσε κυρίως το σημαντικό θέμα της εφαρμογής Ενιαίου Μισθολογίου στις Τράπεζες, κατάδειξε το χαρακτήρα της συμμετοχής μας στις αποφάσεις των Συλλογικών μας οργάνων, τόσο των πρωτοβάθμιων όσο και του δευτεροβάθμιου, δηλαδή της Ο.Τ.Ο.Ε. Συμμετοχή που συρρικνώνεται στην τυπική ενημέρωση, αποκλειστικά σχεδόν με ανακοινώσεις, που τις περισσότερες φορές αφορούν σε αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί στις σχετικά ολιγάριθμες ετήσιες γενικές συνελεύσεις (και αυτό μόνο για τους “τυχερούς” που εργάζονται στην ΑΘήνα). Στις εκλογές κάθε δύο χρόνια, διαδικασίες δηλαδή που νομιμοποιούν ως Δημοκρατικό το μονόδρομο Ο.Τ.Ο.Ε., Δ.Σ. των Συλλόγων, εργαζομένους και την ανυπαρξία ουσιαστικά του διαλόγου.
Πιστεύουμε ότι οι αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα του κλάδου, όπως η Σ.Σ.Ε., μπορούν και πρέπει να είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαδικασιών ώστε οι οριστικές αποφάσεις να αποτελούν προϊόν σύνθεσης απόψεων που να στηρίζονται σε ουσιαστικό διάλογο και ενημέρωση.
ΙΙ. Ζητήματα Λογικής της Κυβέρνησης και Εργοδοσίας
Αν η διαδικασία κατάρτισης της Σ.Σ.Ε. κατάδειξε το χαρακτήρα της συμμετοχής μας, με την απεργία που ακολούθησε δοκιμάστηκε στην πράξη η πίστη στις διακηρύξεις γι’ αυτόνομο, πολιτικοποιημένο, ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα των συνδικαλιστικών παρατάξεων, άλλά και της Kυβέρνησης και του Kυβερνώντος Κόμματος.
Η Εισοδηματική Πολιτική της κυβέρνησης που χαράχτηκε χωρίς τη συμμετοχή και το διάλογο με τους εργαζόμενους, απαιτούσε να πληρώσουμε στο ακέραιο το κόστος του πληθωρισμού και της οικονομικής κρίσης. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν θα αρνούνταν να συναινέσουν σε μία τέτοια Πολιτική, που θα απαιτούσε κάποιες θυσίες, αν είχαν πειστεί γι’ αυτή την ανάγκη.
Το αίτημα των εργαζομένων για ανακατανομή του εισοδήματος μεταξύ αμοιβής εργασίας (μισθοί, ημερομίσθια) και κεφαλαίου (κέρδη) κατέληξε, στην πράξη, στην εσωτερική αναδιανομή του εργατικού εισοδήματος σε υψηλόμισθους και χαμηλόμισθους. Την πολιτική αυτή η κυβέρνηση προσπάθησε να επιβάλει χρησιμοποιώντας κυβερνητικούς και Κομματικούς μηχανισμούς.
Πώς όμως αντιδράσαμε εμείς στον αυταρχισμό της κυβέρνησης, που, στην προσπάθειά της να επιβάλει την πολιτική της, κατέφυγε στις υπηρεσίες ανθρώπων πρόθυμων να την στηρίξουν απεμπολώντας τα συμφέροντα της τάξης τους και ταυτιζόμενων με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, στο όνομα δήθεν “της εξυπηρέτησης των συμφερόντων μας”;
Γιατί, πράγματι, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα νέο απεργοσπαστικό μηχανισμό που, χωρίς ενδοιασμούς, χρησιμοποίησε τις γνωστές σε όλους μας μεθόδους κυβερνητικού συνδικαλισμού. Έτσι, η απεργία μας, με τις καθαρά οικονομικές διεκδικήσεις μας, πήρε γρήγορα νέα διάσταση, βαθιά πολιτική, που της την προσέδωσαν οι κυβερνητικές και κομματικές παρεμβάσεις.
Ο κλάδος στη συντριπτική του πλειοψηφία -απομονώνοντας τους λίγους, ευτυχώς, διασπαστές και απεργοσπάστες- αγωνίστηκε για το δικαίωμα της απεργίας, την προάσπιση της αυτονομίας του από κυβερνητικές ή Κομματικές επιλογές και παρεμβάσεις, τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία και για την ενότητα των εργαζομένων.
ΙΙΙ. Η κατάσταση του συνδικαλισμού στην Α.Τ.Ε.
Στις κινητοποιήσεις του κλάδου για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας -που η κατάκτησή τους είναι αποφασιστική για όλους μας- η συμμετοχή των εργαζομένων στην Α.Τ.Ε. είναι περιορισμένη και ιδιαίτερα στην τελευταία απεργία.
Για πολλά χρόνια, κυριάρχησε στο, Σ.Υ.Α.Τ.Ε. ο κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η δράση που ανέπτυξε, μακριά από του να εξυπηρετεί τα συνολικά συμφέροντα των εργαζομένων στην Α.Τ.Ε., χαρακτηριζόταν από το παρασκήνιο, τον παραγοντισμό, το ρουσφέτι, τη γραφειοκρατία, την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και την έλλειψη αρχών και προγραμμάτων.
Eγκλωβίζoντας την πλειοψηφία των συναδέλφων στη λογική των προσωπικών – ρουσφετολογικών σχέσεων με το Δ.Σ., του Συλλόγου τους, απέτρεψε από τη συσπείρωση γύρω από τα συλλογικά τους όργανα και την ενεργή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις του κλάδου, δημιουργώντας ταυτόχρονα απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. Το ίδιο το Δ.Σ. περιοριζόταν στην τυπική μόνο συμμετοχή, για να σώσει τα προσχήματα συνδικαλιστικής δεοντολογίας, αφήνοντας έτσι ανυπεράσπιστους τους συναδέλφους στις κάθε είδους πιέσεις της εργοδοσίας, για την επαγγελματική και υπηρεσιακή τους υπόσταση.
Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να μένουν άλυτα χρονίζοντα και συσσωρευμένα προβλήματα για την πλειοψηφία των συναδέλφων, ενώ τα μόνα ή σχεδόν τα μόνα αιτήματα που έβρισκαν δικαίωση, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ήταν αυτά που διεκδικούνταν από τις Σ.Σ.Ε.
Επιπλέον, η διασπαστική πολιτική που ακολούθησε η Διοίκηση του Σ.Υ.Α.Τ.Ε. στην αντιμετώπιση των ιδιαίτερων προβλημάτων των συναδέλφων (πτυχιούχοι κλπ.), δημιούργησε κλίμα διαμάχης και ανταγωνισμού. Έδωσε άλλοθι σ’ αυτούς που απεργάζονταν τη διάσπαση του χώρου, να δημιουργήσουν τους συντεχνιακούς Συλλόγους Σ.Ε.Π.Α.Τ.Ε. Σ.Γ.Ε.Α.Τ.Ε., οι οποίοι στο κλίμα αυτό βρήκαν ανταπόκριση από τους συναδέλφους πτυχιούχους.
Τα Δ.Σ. των Συλλόγων αυτών δεν ξέφυγαν και δεν διέφεραν από τα χαρακτηριστικά λειτουργίας του Δ.Σ. του Σ.Υ.Α.Τ.Ε., παίζοντας και αντικειμενικά πια διασπαστικό ρόλο.
Για την απεργοσπαστική τακτική αυτών των Συλλόγων δεν χρειάζεται να καταναλωθεί πολύ μελάνι, μια και όλοι είμαστε θεατές μιας “συνεπούς” και χωρίς παρέκκλιση διάσπασης των αγώνων του κλάδου, που κέρδισε έτσι τα εύσημα μόνιμου απεργοσπαστικού μηχανισμού.
Όσο για τα επιτεύγματα των παραπάνω συντεχνιακών Συλλόγων στα ιδιαίτερα προβλήματα των συναδέλφων που θέλουν να εκπροσωπούν, αφήνουμε ους ιδίους τους ενδιαφερόμενους να κρίνουν πόσα είναι έξω από αυτά που διεκδικούνται με τις Σ.Σ.Ε. Όμως, δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε απαρατήρητη τη μόνιμη διαμαρτυρία τους, γιατί η Ο.Τ.Ο.Ε. δεν πέτυχε να κερδίσει περισσότερα – με τους αγώνες βέβαια των άλλων απ’ τους οποίους αυτοί επιδεικτικά απείχαν και τους διασπούσαν!!
Τέλος, στην τελευταία απεργία μας, προστέθηκε και νέος απεργοσπαστικός μηχανισμός, η πρoσκείμενη στο κυβερνητικό κόμμα ΕΝΩΤΙΚΗ σ.κ.υ. Α.Τ.Ε., που χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους “πειθούς” του κυβερνητικού συνδικαλισμού μπορεί να περηφανεύεται για “το 80% των συναδέλφων που συνειδητά επέλεξαν” να μη συμμετάσχουν στην “αποδεδειγμένα πολιτική απεργία” του κλάδου.
Και εδώ εύλογα μπορεί ο καθένας να διερωτηθεί τι έγιναν οι διακηρύξεις της “Ενωτικής” για ταξικό και ανεξάρτητο από κόμματα και Κυβέρνηση συνδικαλισμό.
Έχασαν την αξία τους;
Σ υ ν ά δ ε λ φ ο ι,
Αρκετές φορές έχουμε διαπιστώσει ότι οι διακηρύξεις αρχών μένουν “λόγια στα χαρτιά” και αισθανόμαστε απογοήτευση ή και οργή κάθε φορά που καταπατούνται. Όμως, οι αρχές αυτές καθαυτές δεν έχουν χάσει τη σημασία τους ούτε πολύ περισσότερο το νόημά τους. Αντίθετα θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο βαθμό που καταπατούνται διακηρυγμένες αρχές, μεγαλώνει η ανάγκη να επανατοποθετηθούμε σε σχέση μ’ αυτές, για να υπάρξει εκείνη η πρακτική που θα επαληθεύει και ισχυροποιεί. Εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι, για την περιφρούρησή τους. Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε και να εναποθέτουμε την υπεράσπιση των συμφερόντων μας σε κάποιους άλλους, ανεξάρτητα από τις όποιες προθέσεις τους.
Στόχος και επιδίωξή μας δεν είναι τόσο η διακήρυξη κάποιων αρχών όσο η πρακτική που θα είναι σύστοιχη μ’ αυτές τις αρχές.
Με την ουσιαστική μας συμμετοχή να γίνουν τα συλλογικά μας όργανα ζωντανοί οργανισμοί στα χέρια των εργαζομένων, για την προάσπιση και προώθηση των συμφερόντων και δικαιωμάτων μας. Μια συμμετοχή που δεν θα περιορίζεται σε γενιές συνελεύσεις, και σε αποφάσεις που αφορούν οικονομικά αιτήματα μόνο.
Να αποκτήσουν οι υπάρχουσες συλλογικές διαδικασίες το δημοκρατικό τους περιεχόμενο και να διευρυνθούν με νέες, για να επιτρέψουν και να εξασφαλίσουν την άμεση και ενεργό συμμετοχή μας.
Να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες που θα οδηγήσουν τους εργαζόμενους στην Α.Τ.Ε. στην ενότητα, που είναι και η βάση της δύναμής μας, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.
Προϋπόθεση για την ουσιαστική μας συμμετοχή αποτελεί η γνώση και η πληροφόρηση, που θα πρέπει να είναι απαίτηση και δικαίωμά μας.
Συνάδελφοι,
Τα αιτήματά μας δεν είναι μόνο οικονομικά.
Η άρνηση στην εντατικοποίηση της εργασίας που ζητιέται από την Εργοδοσία,
Ο έλεγχος της σκοπιμότητας και νομιμότητας των διαφόρων υπηρεσιακών επιλογών,
Η πληροφόρηση,
Η αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων μας με ταυτόχρονο εμπλουτισμό και ανάπτυξή τους,
Η διαφάνεια στη λειτουργία και οργάνωση του εργασιακού μας περιβάλλοντος,
Η επανατοποθέτηση των ιεραρχικών δομών και των εργασιακών σχέσεων σε ανθρωπινότερες βάσεις,
είναι ζητήματα το ίδιο ζωτικά και συντελούν στην ολόπλευρη ανάπτυξή μας ως εργαζομένων και κοινωνικών ατόμων.
Σ υ ν ά δ ε λ φ ο ι,
Καλούμε σ’ αυτή μας την προσπάθεια και πρωτοβουλία όσους συμμερίζονται αυτούς τους προβληματισμούς, για να μπορέσουν όλα αυτά να γίνουν και πράξη.
– Η ουσιαστική μας συμμετοχή σ’ όλες τις δραστηριότητες που μας αφορούν,
ο ουσιαστικός διάλογος και η υπεύθυνη κριτική,
– η προάσπιση της αυτονομίας μας από παρεμβάσεις κομματικές ή κυβερνητικές,
είναι οι αρχές που θα μας δ ε σ μ ε ύ ο υ ν και θα πρέπει πρώτα και κύρια να είναι και αρχές λειτουργίας και δράσης της “Συσπείρωσής” μας. Οι αποφάσεις θα διαμορφώνονται με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντά μας ως εργαζομένων, για να πάρουμε οι ίδιοι τις τύχες στα χέρια μας. Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι οι κοινωνίες στις οποίες οι εργαζόμενοι σταματάνε να αγωνίζονται, παγώνουν, δεν εξελίσσονται και εκτρέφουν τον αυταρχισμό, τη γραφειοκρατία και την α:λλοτρίωση της ίδιας της εργατικής τάξης.
Σ υ ν α δ ε λ φ ι κ ά
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Θανάσης
ΑΙΒΑΛΙΩΤΟΥ Ζέτα
ΑΡΚΟΥΜΑΝΗ Δόμvα
ΤΡΑΠΑΛΗ Δήμητρα
ΖΙΑΚΗ Σταματία
ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Νατάσα
ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Αριστείδης
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ Ρούλα
ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Βασίλης
ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΥ – ΔΑΒΑΚΗ Ασημίνα
ΚΟΝΤΟΣ Πέτρος
ΚΟΥΣΙΑ Bενετία
ΚΟΥΣΟΥΛΑΚΟΥ – ΤΖΙΡΟΖΟΓΛΟΥ Ευαγγελία
ΚΟΥΦΑΝΤΩΝΗ Κωνσταντίνα
ΚΡΟΚΙΔΑΣ Θόδωρος
ΚΟΥΚΛΑΚΗ Βίκυ
ΜΠΑΡΔΑ Ασπασία
ΜΠΟΝΕΛΛΗΣ Νίκος
ΜΥΛΩΝΑΚΗ Δανάη
ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ Ντίνα
ΝΤΟΥΣΙΑ Γεωργία
ΠΑΝΟΥ Αρετή
ΠΑΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Κώστας
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – ΣΜΑΡΑΓΔΗ Ελένη
ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Σπήλιος
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ Θανάσης
ΠΑΠΟΥΛΙΑ Αγλαία
ΠΙΤΤΑΡΑΣ Νίκος
ΡΟΝΤΗΡΗ Κατερίνα
ΣΚΑΡΑ Αγγελική
ΣΚΥΦΤΟΥΛΗ Χρυσούλα
ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ Δημοσθένης
ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Χρήστος
ΧΑΣΑΠΗ Αλεξάνδρα
ΧΑΤZΗΑΝΤΩΝΙΟΥ Αποστόλης
ΧΟΝΔΡΟΡΙΖΟΥ Ευτυχία
Η ΠΡΩΤΗ ΟΛΟΜΕΛΕIΑ ΤΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ θα γίνει την Κυριακή, 9 του Γενάρη. 10 π.μ. στα γραφεία της – ΟΤΟΕ, ΣΙΝΑ 16
Μην παραλείψετε να διαβάσετε:
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το άρθρο του Κώστα Τσουκαλά που αναφέρεται στις διαπραγματεύσεις και στα μηδαμινά…
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την ανακοίνωση του ΣΕΤΑΠ πουα αφορά την καταβολή των αναδρομικών απο τον ΕΦΚΑ.…
Είθισται όταν γίνεται μια απεργία και μάλιστα επιτυχημένη, την επόμενη ή τις επόμενες μέρες…
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες η τετράωρη προειδοποιητική στάση εργασίας στην Αχαΐα, ενάντια στα σχέδια…
Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι μετακινήσεις συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα από και προς…