Βιβλία με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Καλησπέρα σας,

Κάθε χρόνο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ανοίγει η συζήτηση σχετικά με το κατά πόσο μια τέτοια υπενθύμιση έχει αξία για τη σύγχρονη κοινωνία. Παρότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια οι διακρίσεις με βάση το φύλο τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο να εξαλειφθούν ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος μέχρι οι γυναίκες να κατακτήσουν το ποσοστό που τους αντιστοιχεί στα κοινοβούλια, τις θέσεις και τους μισθούς στον εργασιακό χώρο που αναλογούν στα προσόντα τους. Μέχρι τότε είναι απαραίτητο να επανερχόμαστε στο έργο των γυναικών που αγωνίστηκαν και ακόμη αγωνίζονται για μια καλύτερη θέση στον κόσμο. Στο έργο τους είναι αφιερωμένο το σημερινό δημοσίευμα.

«Θλίβομαι που οι γυναίκες υποτιμώνται συστηματικά λαμβάνοντας ευχαρίστως την ασήμαντη προσοχή που οι άνδρες θεωρούν πως αρμόζει να δείχνουν στο γυναικείο φύλο. Τόσο γελοία μου φαίνονται όλα αυτά τα μικρά τελετουργικά, που με δυσκολία συγκρατώ τα νεύρα μου όταν βλέπω έναν άνδρα να σπεύδει με πάσα προθυμία να πιάσει ένα πεσμένο μαντίλι ή να ανοίξει μια πόρτα, τη στιγμή που μια κυρία θα μπορούσε να το κάνει και μόνη της με μία κίνηση» έγραφε η Μαίρη Γουόλστονκραφτ στην «Αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυναίκας» (Εκδόσεις Οξύ, μτφρ Θάνος Καραγιαννόπουλος). Στο έργο που εκδόθηκε το 1792 και αποτελεί ένα από τα πρώτα έργα της φεμινιστικής φιλοσοφίας η Γουόλστονκραφτ απαιτούσε ισότιμη μεταχείριση με τους άντρες την εποχή που οι πολιτικοί φιλόσοφοι θεωρούσαν αυτονόητο ότι οι γυναίκες έπρεπε να μείνουν εκτός ακαδημαϊκής εκπαίδευσης και να ασχοληθούν με το μεγάλωμα των παιδιών τους και τις άλλες «γυναικείες» δουλειές.

Εμπνευσμένη από τη Γουόλστονκραφτ και τη Λουίζ Μισέλ, η Έμα Γκόλντμαν στα κείμενά της με θέμα τη γυναικεία χειραφέτηση που περιέχονται στην έκδοση «Για το λαθρεμπόριο γυναικών – Η τραγωδία της γυναικείας χειραφέτησης» (Εκδόσεις Ποταμός, μτφρ. Κατερίνα Σχινά) διαχωρίζει τις θέσεις της από τις σουφραζέτες, τονίζει την ανάγκη να αμφισβητηθεί η πατριαρχία και στηρίζει την ανεξαρτησία της γυναίκας σε όλα τα επίπεδα.

Το «Δεύτερο φύλο» (Εκδόσεις Μεταίχμιο, μτφρ. Τζένη Κωνσταντίνου) κυκλοφόρησε το 1949 σηματοδοτώντας την απαρχή του δεύτερου κύματος του φεμινισμού. Στο βιβλίο το οποίο γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και βρέθηκε στη μαύρη λίστα του Βατικανού, η Σιμόν ντε Μποβουάρ αναλύει τον τρόπο που η θηλυκή ταυτότητα αποτέλεσε ιστορικά ένα κοινωνικό δημιούργημα. Σύμφωνα με τη Γαλλίδα φιλόσοφο η οποία εστιάζει στην ιδέα του Άλλου δεν γεννιέσαι γυναίκα, αλλά γίνεσαι μέσα από τις επιταγές εκείνων που παίρνουν αποφάσεις για την εκάστοτε κοινωνία.

Στο έργο-σταθμός «Γυναίκες, φυλή και τάξη» (Εκδόσεις Αρχείο 71) για το φεμινιστικό κίνημα το οποίο κυκλοφόρησε 1981 η Αμερικανίδα πολιτική ακτιβίστρια Άντζελα Ντέιβις επιχειρεί μια μαρξιστική ανάλυση του φύλου, της φυλής και της τάξης που ξεκινά από την ιστορία του δουλεμπορίου και καταλήγει στη δεκαετία του 1960.

Από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης φεμινιστικής θεωρίας η «Αναταραχή φύλου» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, μτφρ. Γιώργος Καράμπελας) της Τζούντιθ Μπάτλερ που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1990 αποτελεί κριτική πάνω στη φαινομενικά φυσική συνοχή των κατηγοριών του φύλου, της σεξουαλικότητας, της επιθυμίας και του σώματος και υποστηρίζει ότι πρόκειται για πολιτισμική κατασκευή μέσα από την επανάληψη των στερεοτύπων. Το έργο μέσα από το οποίο εξετάζεται εκείνο θεωρητικών όπως ο Φρόιντ, ο Λακάν, η Μποβουάρ, ο Φουκό, ο Στρος επηρέασε όχι μόνο το φεμινιστικό, αλλά και το γκέι και το λεσβιακό κίνημα.

Καλή ανάγνωση,

Έμυ Ντούρου

Στα αποσπάσματα που υπάρχουν μέσα σε εισαγωγικά διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη των πρωτότυπων κειμένων.

Περιμένουμε τα μηνύματά σας στο hello@documentonews.gr ή απλώς πατώντας REPLY σε αυτό το e-mail.

Πηγή: https://www.documentonews.gr/

Κατηγορίες: [show_post_categories show="category" hyperlink="yes"]