Τους έχω βαρεθεί…

Συναδέλφισσες /οι

Πήραμε το παρακάτω μήνυμα από συναδέλφισσα το οποίο δημοσιεύουμε αυτούσιο

………………………………………………..

Από:
Ημερομηνία: 18 Φεβρουαρίου 2020 – πμ EET
Προς: <sysp@.gr>
Θέμα: Τους εχω βαρεθεί

Με μεγάλη μου τιμή που ανήκω στη μεγάλη οικογένεια της Τράπεζας Πειραιώς , πληροφορούμαι για τιτλοποιησεις οπου με τέλεια Ελληνικά αντιλαμβάνομαι επικείμενες απολύσεις ή περικοπές μισθοδοσίας και αποκορυφωνεται η μεγάλη ανατριχίλα με το family job modem , έναν μεγάλο αδελφό δηλαδή, που εισάγει επισήμως ατομικές στοχοθεσίες και μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχουμε και πόσο αντέχουμε με βαρίδι τη συμβολή μας στην εκάστοτε στοχοθεσία.

Τίποτα καινούριο θα μου πείτε. Εδώ και οκτω χρονια σχεδόν, έχουμε λησμονήσει τα περασμένα και οδεύουμε ανάλογα. Απλά συνάδελφοι μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η περιβόητη ερώτηση : πόσο περήφανοι είμαστε που εργαζόμαστε στην Τράπεζα Πειραιώς.

Ε λοιπόν δεν είμαι καθόλου περήφανη που εργάζομαι σε μια οικογένεια που συστηματικά κακοποιεί με τον χείριστο τρόπο τα παιδιά της.

Τα απαξιώνει, τα αποξενώνει από τα ”αδέλφια ‘.’ της υποχρεώνοντας τα να αλληλοαποκαλουνται στον πληθυντικό, κρατώντας επτασφράγιστο μυστικό το ποσό του bonus , καλλιεργώντας κλίμα ανταγωνισμού κι εχθρικό σχεδόν και υπενθυμίζοντας ότι το κακό σπυρί της ΑΤΕ πρέπει να σπάσει οριστικά.

Αντιθέτως ντρέπομαι που ο πάτερ φαμίλιας , παρακολουθεί με κάμερες τις κινήσεις μου , που είμαι ανά πάσα στιγμή εν δυνάμει κλέφτης , που μου υπενθυμίζει καθημερινά ότι Θεός μου είναι ο Φόβος.

Ντρέπομαι που ο εργασιακός μου “πατέρας απολύει τα παιδιά του , τα μεταθέτει σε δυσμενείς προορισμούς , προς γνώση και παραδειγματισμό.

Ντρέπομαι που την επόμενη της ανακοίνωσης της απόλυσης η σιωπή βαραίνει τα πληκτρολόγια μας .

Και ντρέπομαι γιατί σε μια ανάμνηση που μοιάζει όνειρο πια , σκέφτομαι τον εαυτό μου να πηγαίνει στη δουλειά με χαμόγελο, να επιτελεί τραπεζική δουλειά , να επικοινωνεί με συναδέλφους και πελάτες και να παλεύει για ένα καλύτερο αύριο.

Ντρέπομαι για την υπόκλιση που έχουν επιβάλλει, για το αδιέξοδο, για την πίκρα της μοναξιάς , την επιγνωση της άρρωστης παρτίδας.

Μετά από 25 χρόνια τραπεζικού βίου, δηλώνω ότι είμαι περήφανη που δούλεψα επί 17 έτη στην Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος και ότι ολους αυτους τους έχω βαρεθεί.

Κατηγορίες: [show_post_categories show="category" hyperlink="yes"]