του Διονύση Τεμπονέρα*

1.Η ελαστικοποίηση του 8ώρου με την θεσμοθέτηση της 10ωρη εργασίας. Η νέα διευθέτηση του χρόνου εργασίας προβλέπει 10ώρη εργασία, δίχως πρόσθετη αμοιβή, για μια περίοδο αναφοράς αυξημένης απασχόλησης, με δυνατότητα συμψηφισμού εντός 6 μηνών, με λιγότερες ώρες δουλειάς σε άλλη περίοδο μειωμένης απασχόλησης ή με τη χορήγηση ημερήσιας ανάπαυσης ή με συνδυασμό μειωμένων ωρών εργασίας και ρεπό, δια ατομικής συμβάσεως εργασίας.

2.Το πλαφόν των νόμιμων υπερωριών και στη βιομηχανία και στις επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, αυξάνεται στις 150 (στην μεν βιομηχανία το ετήσιο όριο, είναι 96 ώρες και στις επιχειρήσεις υπηρεσιών είναι 120 ώρες, ετησίως). Πρακτικά, αυτό θα σημάνει ότι, οι εργοδότες θα έχουν στη διάθεσή τους ένα απέραντο «ωκεανό» φτηνών υπερωριών. Ενώ με το υφιστάμενο πλαίσιο δίνεται προσαύξηση 40% στις υπερωρίες μέχρι τα ανωτέρω όρια(96 ή 120 ώρες), με το νέο πλαίσιο επεκτείνεται η χορήγηση μειωμένης προσαύξησης, για τους εργαζόμενους και άρα προκαλείται, ξεκάθαρη μείωση αποδοχών… Για την κατά τα ανωτέρω υπερωριακή απασχόληση, οι μισθωτοί δικαιούνται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά εξήντα τοις εκατό (60%).

3.Η κυβέρνηση, προχωράει σε περαιτέρω «απελευθέρωση» στις επιχειρήσεις, που έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν τις Κυριακές.

4.Η κυβέρνηση, φέρνει την εναλλακτική λύση της επιπλέον αποζημίωσης (με αίτημα του εργαζόμενου ή του εργοδότη), αντί της υποχρεωτικής επαναπρόσληψης, σε περίπτωση παράνομης ή καταχρηστικής απόλυσης. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι, ο εργαζόμενος, χάνει το δικαίωμα στη θέση εργασίας του οριστικά και ο εργοδότης, υποχρεούται να καταβάλλει ορισμένους μόνο μισθούς υπερημερίας (από 3-24 μήνες ως αστική ποινή), σε περίπτωσης άκυρης απόλυσης και μόνο, αν το επιτρέπει η οικονομική κατάσταση της επιχείρησης. Σήμερα ο εργαζόμενος σε περίπτωση παράνομης ή καταχρηστικής απόλυσης έχει το δικαίωμα να προσφύγει δικαστικά και να απαιτήσει την επιστροφή του στην δουλειά, υποχρεώνοντας τον εργοδότη να καταβάλλει μισθούς υπερημερίας, συνήθως πολλών ετών(ακόμα και δεκαετίας).Με τη συγκεκριμένη διάταξη, οι απολύσεις διευκολύνονται, απελευθερώνονται, γίνονται ανεξέλεγκτες, ξηλώνεται το δίκαιο της καταγγελίας και πέφτει το τελευταίο οχυρό της μισθωτής εργασίας, η προστασία από την απόλυση, που ισχύει εδώ και 100 χρόνια(ν.2190/1920)… 

5.Αλλάζει επί τα χείρω ο συνδικαλιστικός νόμος 1264/1982:α)Καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος και τη συμμετοχή σε συλλογική διαπραγμάτευση, η απογραφή στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Με την ανωτέρω ρύθμιση, περιορίζεται η συλλογική αυτονομία των συνδικάτων και το «δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι» όπως κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα (άρθρο 23 Σ ).Εισέρχονται δε, γραφειοκρατικά εμπόδια που θα θέσουν τυπικά κωλύματα, στην διαδικασία συλλογικής διαπραγμάτευσης. Τα σωματεία τίθενται τελικά, υπό κρατική «κηδεμονία». β)Προβλέπεται στις γενικές συνελεύσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας. Στην ουσία επιδιώκεται να μην υπάρχει ζωντανή συμμετοχή και συζήτηση των εργαζομένων στις γενικές συνελεύσεις. Το γεγονός αυτό, θα αποτελέσει πλήγμα στη συλλογική σκέψη και δράση των εργαζομένων, ενώ καθίσταται ανενεργή η «καρδία» των συνδικάτων που είναι η συζήτηση και οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις γενικές συνελεύσεις. γ)Το προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας(«προσωπικό ασφαλείας»), που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας στις επιχειρήσεις, που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο δημόσιο, στους ΟΤΑ και στα ΝΠΔΔ, ορίζεται σε τουλάχιστον 33%(1/3 των εργαζομένων). Το υψηλότατο ποσοστό στο προσωπικό ασφαλείας, καθιστά ανενεργή την οποιαδήποτε προσπάθεια απεργιακής κινητοποίησης, αφού πρακτικά ελάχιστοι θα έχουν τη δυνατότητα να απεργήσουν. Συνεπώς παραβιάζεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας, που πρέπει να ασκείται ανεμπόδιστα. Η απεργία καθίσταται «γράμμα δίχως παραλήπτη». δ)Η κυβέρνηση «ποινικοποιεί» την απεργία. Με το νομοσχέδιο απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση «ψυχολογικής ή σωματικής βίας».

ε) Αίρεται η προστασία μελών του ΔΣ των σωματείων από τις απολύσεις και καταργείται η Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών, η οποία έκρινε ως τώρα τη νομιμότητα της απόλυσης συνδικαλιστών.

6.Θεσμοθετείται δικαίωμα, μετά την προειδοποίηση για απόλυση και μέχρι αυτήν, ο εργοδότης να δικαιούται να αξιώσει να μην προσέρχεται ο εργαζόμενος στην εργασία. Ο εργαζόμενος χάνει τη δυνατότητα επαφής με τον χώρο εργασίας και εισέρχεται σε καθεστώς άτακτης καταγγελίας πρόωρα.

7.Άδεια και προστασία συνδικαλιστών: Το συνδικαλιστικό στέλεχος που επιθυμεί να κάνει χρήση συνδικαλιστικής άδειας οφείλει να ενημερώσει εγγράφως με κάθε τρόπο, ακόμη και μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τον εργοδότη, αμέσως μόλις αυτό είναι δυνατό και πάντως το αργότερο κατά την εβδομάδα που προηγείται της έναρξης της συνδικαλιστικής άδειας...

8.Συνίσταται η Επιθεώρηση Εργασίας ως Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή με λειτουργική ανεξαρτησία, διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Ασκεί τις αρμοδιότητες του ΣΕΠΕ που καταργείται… Η κυβέρνηση φέρνει προς διαβούλευση ένα σχέδιο νόμου που συμπυκνώνει την απόλυτη ευελιξία στην εργασία, με μειώσεις αποδοχών, απελευθέρωση των απολύσεων, περιορισμούς στην σύναψη συλλογικών διαπραγματεύσεων και στο δικαίωμα της απεργίας. Οι περιορισμένες θετικές ρυθμίσεις είναι το απαραίτητο «προπέτασμα καπνού» για να ξηλωθεί το ατομικό και συλλογικό εργατικό δίκαιο, η πιο σημαντική κατάκτηση της μεταπολίτευσης.

Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος- Εργατολόγος,

Κατηγορίες: [show_post_categories show="category" hyperlink="yes"]

 

---

 

Μην παραλείψετε να διαβάσετε: