«Κουράστηκα». Το ακούς συχνά, όλο και πιο συχνά ενώ το τέλος το γιορτών πλησιάζει και αυτό που έρχεται θυμίζει επανάληψη των προηγούμενων χρονιών. Μια απόγνωση αργής καύσης πλημυρίζει τους γύρω ενώ τα κρούσματα ξεφεύγουν και όλο και περισσότεροι γνωστοί και φίλοι ασθενούν. Μια νέα κλεισούρα ακονίζει τα νύχια της ως μέτρο επιβεβλημένο, είτε από την εγκληματική ανεύθυνη κυβέρνηση είτε ως μέτρο ακριβώς απέναντι σε αυτή, ως προσωπική επιλογή αυτοσυντήρησης. Η κούραση, το τέλμα, ο εγκλεισμός που ακροφαίνεται δεν είναι –δεν μπορεί να είναι– απλώς επαναλήψεις. Γίνονται πια δεδομένα μια ζωής που έλαβε μια διαφορετική στροφή από αυτή που υπολογίζαμε φέρνοντας μας ξανά και ξανά σε ένα στημένο ξάφνιασμα που πια δεν μας ξαφνιάζει.
Ο περιορισμός μέσα από την κοινότοπη απόγνωση του γίνεται αφορμή για αναστοχασμό. Συνειδητοποιούμε πως ανεξάρτητα με όσα κάναμε –εμβόλια, καραντίνες, προσαρμογή σε συνθήκες– η καθολική αλλαγή στη ζωή μας είναι εδώ για να μείνει. Γιατί δεν είναι ο ιός ή οι εκδοχές του όσο η διαχείριση τους αυτή που άλλαξε τους όρους της δική μας ζωής. Αν δει κάποιος τις προβλέψεις των μεγάλων διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων για τα κεντρικά ζητήματα που θα μας απασχολήσουν το 2022 θα συναντήσει σχεδόν σταθερά την τηλεργασία ως νέα εργασιακή κανονικότητα, την άνοδο και την προσαρμογή του διαδικτύου ως όλο και αυξανόμενο ρυθμιστή των τρόπων της καθημερινότητας και τη δημιουργία εικονικών τρόπων συνάντησης ως την νέα κανονικότητα μιας υγιούς (κυριολεκτικά και μεταφορικά) συναναστροφής. Αυτή η νέα κανονικότητα δεν δημιουργείται από τους ιούς αλλά –ως ιός και αυτή– προσαρμόζεται σε αυτούς. Έτσι ώστε οι διαστάσεις της να είναι τέτοιες ώστε να μπορέσουν να κυριαρχήσουν ανεξάρτητα και από αυτούς. Ακόμα και αν ο ιός φύγει και κανένας νέος ιός δεν εμφανιστεί ο εγκλεισμός και τα παράγωγά του θα παραμείνουν ως δώρα ασφάλειας και ευκολίας. Μια εσωστρεφής εξωστρέφεια θα ορίζει τους δεσμούς, την επικοινωνία, τις συναντήσεις μας και μια άλλη πραγματικότητα θα αντικαθιστά σπιθαμή προς σπιθαμή αυτό που κάποτε αναγνωρίζαμε ως ρουτίνα.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη καλούμαστε να σκεφτούμε. Και τελικά καλούμαστε να επιλέξουμε και να αλλάξουμε. Ακριβώς γιατί ακόμα και αν δεν το επιλέγουμε αλλάζουμε αφού όλα γύρω μας μετατοπίζονται. Καλούμαστε να ρυθμίσουμε συνειδητά τα αυτονόητα. Τους όρους κοινωνικοποίησης, τις εργασιακές σχέσεις, τον τρόπο ζωής που επιθυμούμε. Αλλά ταυτόχρονα καλούμαστε να αλλάξουμε ως άτομα. Τις προτεραιότητές μας και τις επιλογές μας, τις σχέσεις μας και τους τρόπους που μέχρι σήμερα αναγνωρίζαμε ως καθημερινούς. Όλα πρέπει να διατυπωθούν εκ νέου. Η σχέση μας με το σώμα και το περιβάλλον, η σχέση μας με την εργασία και τον ελεύθερο χρόνο, η σχέση μας με την ανάγνωση, τη γνώση και τη δημιουργία. Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο σε έναν κόσμο που μετατοπίζεται. Είναι οι συνειδητές επιλογές μας αυτές που θα μας κάνουν να βρεθούμε έτοιμοι απέναντι σε έναν ενδεχόμενο κόσμο ανεξάρτητα από την τροπή του.
Κανένας, λοιπόν, καθησυχασμός και καμία βεβαιότητα. Οι ρευστοί καιροί παίρνουν το τελικό τους σχήμα από τις στιβαρές μας απαντήσεις απέναντι σε αυτούς. Από τις προτεραιότητες και τις συνειδητές επιλογές μας. Δεν υπάρχει χρόνος να αφήσουμε τίποτα στην τύχη. Αλλιώς ένα ρεύμα διαρκών αλλαγών και μετατοπίσεων θα μας παρασύρει προς καταστάσεις εντός των οποίων δεν θα μπορούμε να αναγνωρίσουμε τελικά ούτε τον ίδιο τον εαυτό μας.
Του Θωμά Τσαλαπάτη από το site: www.epohi.gr
Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ενημέρωση, Κοινωνικά
Μην παραλείψετε να διαβάσετε:
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το άρθρο του Κώστα Τσουκαλά που αναφέρεται στις διαπραγματεύσεις και στα μηδαμινά…
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την ανακοίνωση του ΣΕΤΑΠ πουα αφορά την καταβολή των αναδρομικών απο τον ΕΦΚΑ.…
Είθισται όταν γίνεται μια απεργία και μάλιστα επιτυχημένη, την επόμενη ή τις επόμενες μέρες…
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες η τετράωρη προειδοποιητική στάση εργασίας στην Αχαΐα, ενάντια στα σχέδια…
Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι μετακινήσεις συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα από και προς…
