Την προηγούμενη βδομάδα δηλώσαμε τους στόχους.
Αναγκαστήκαμε και κάνουμε copy paste την στοχοθεσία που μας έδωσαν, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία της Αξιολόγησης, χωρίς να το πολυσκεφτούμε.
Στόχοι ανέφικτοι – αφού από όπου και να το πιάσεις δεν βγαίνουν.
Αλλά και να βγουν, θα μου πεις, υπάρχει περίπτωση να δούμε και καμιά αύξηση; Τον ίδιο μισθό εδώ και πάνω από μια δεκαετία παίρνουμε.
Και ακολουθούν τα meetings.
Meetings που μας βγήκαν ξινά, γιατί το μόνο που ακούγαμε είναι απειλές και εκφοβισμοί με εκφράσεις εντελώς αντισυναδελφικές.
Εκφράσεις τύπου «Δεν ήρθατε εδώ για να κάθεστε» και απειλητικές αναφορές για «τις συνέπειες» όσων δεν πιάνουν το στόχο, προκειμένου να συνετιστούμε.
Και το χειρότερο;
Στους αποδέκτες αυτών των συμπεριφορών είναι συνάδελφοι που έχουν αφήσει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά τις οικογένειές τους για να μην χάσουν τη δουλειά τους.
Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.
Με τέτοιους τρόπους θέλουν να ανυψώσουν το ηθικό και την αποτελεσματικότητα της «ομάδας»;
Μας απειλούν ότι θα στοχοποιηθούμε αν δεν πιάσουμε τους στόχους. Στόχοι μεγαλύτεροι από την προηγούμενη χρονιά που οι ίδιοι (ως υπάλληλοι) δεν έπιασαν! Από πού να το πιάσεις…
Για μένα είναι η πρώτη φορά –μιας και άλλαξα περιβάλλον- που καλούμαι να αποδείξω το αυτονόητο, ότι δηλαδή δουλεύω και δεν κοροϊδεύω – γιατί και αυτό το ακούσαμε…
Προσοχή: Όχι ότι είμαι επαρκής υπάλληλος! Και 2 είχα τόσα χρόνια στην Αξιολόγηση. Πρέπει να αποδείξω το αυτονόητο, ότι δηλαδή δουλεύω και δεν κοροϊδεύω!
Η πορεία του καθενός μας δεν ξεκινάει την ημέρα που συστηνόμαστε στον εκάστοτε προϊστάμενο αλλά έχει διάρκεια 20ετίας και βάλε.
Τόσα χρόνια γιατί μας κράταγε η τράπεζα αφού δεν μπορούσαμε; Μήπως για να καλύψει την ανικανότητα ανωτέρων;
Δεν χρειάζομαι από κάποιον προϊστάμενο να μου μεταφέρει τη πίεση και το άγχος του για την στοχοθεσία, γιατί αφενός έχω τα δικά μου προβλήματα, αφετέρου υποτίθεται ότι ο κάθε ομαδάρχης διαχειρίζεται ο ίδιος την πίεση των ευθυνών της θέσης του προκειμένου να υποστηρίξει την ομάδα του για να είναι αποτελεσματική.
Τέτοια τους λένε από το HR να μας πουν ή απλά πέσαμε σε manager μπουμπούκι;
Δηλαδή όλοι αυτοί που έγιναν manager και ήξεραν τη δουλειά γιατί αποδέχτηκαν τέτοιους ανέφικτους στόχους; Και τώρα τους φταίμε εμείς που υποτίθεται ότι δεν ξέρουμε τη δουλειά;
Έλεος κάπου που λένε και στο χωριό μου!
Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ανακ. Συσπείρωσης, Ανακοινώσεις, Συνδικαλιστικά
Μην παραλείψετε να διαβάσετε:
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το άρθρο του Κώστα Τσουκαλά που αναφέρεται στις διαπραγματεύσεις και στα μηδαμινά…
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την ανακοίνωση του ΣΕΤΑΠ πουα αφορά την καταβολή των αναδρομικών απο τον ΕΦΚΑ.…
Είθισται όταν γίνεται μια απεργία και μάλιστα επιτυχημένη, την επόμενη ή τις επόμενες μέρες…
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες η τετράωρη προειδοποιητική στάση εργασίας στην Αχαΐα, ενάντια στα σχέδια…
Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι μετακινήσεις συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα από και προς…
