Σαν κοινωνία, θα χρωστάμε πάντα ευγνωμοσύνη στη Σοφία Μπεκατώρου. Μπορεί η υπόθεσή της να παραγράφτηκε, χωρίς τη γενναία απόφασή της όμως να δείξει πως η σιωπή δεν είναι χρυσός, και να ορθώσει την αξιοπρέπεια και την κοινωνική της υπευθυνότητα απέναντι σε όσους λυμαίνονται τον χώρο του αθλητισμού, θα έλειπε το αναγκαίο υπόδειγμα θάρρους. Αυτό που παρακίνησε ομοιοπαθείς της από κάθε κοινωνική περιοχή να δώσουν φωνή στο μείζον τραύμα τους. 

Παραμένει, πάντως, άγνωστο αν θα παρακινηθεί και η πολιτεία να αναμορφώσει τη νομοθεσία (προς τι η γενναιόδωρη παραγραφή;). Αν θα πειστεί η Δικαιοσύνη να ξαναδεί τα αντανακλαστικά της, καθώς και τη ζυγαριά της. Και αν θα πειστεί, επιτέλους, η κοινωνία να πολεμήσει τις προκαταλήψεις της. Να πάψει να βλέπει τα θύματα σαν συνυπεύθυνα για το δράμα που έζησαν. Αν όχι σαν αποκλειστικώς υπεύθυνα.

• Το #MeToo έφτασε και στην Ελλάδα

Δεν έχουν την ίδια βαρύτητα όλα όσα γνωστοποιούνται. Το ελληνικό MeToo δεν μπορεί παρά να έχει τα γνωρίσματα του αμερικανικού, του αγγλικού, του γαλλικού. Γνωρίσματα οικουμενικά δηλαδή. Ακούμε, λοιπόν, για σοβαρότατα περιστατικά, ακραίας βίας εις βάρος ανηλίκων, ακούμε και για φαινομενικώς ελαφρότερα επεισόδια σεξουαλικής παρενόχλησης. Και λέω φαινομενικώς, γιατί μια ψυχή και μια ζωή μπορεί να τσαλακωθούν διά παντός και από επιθέσεις που σ’ εμάς τους απέξω μοιάζουν ηπιότερες. Δεν είναι αναγκαίο να συντελεστεί ο βιασμός για να είναι βιασμός. Πολύ συχνά αρκεί η απόπειρα. Αρκούν πέντε πρόστυχες λέξεις.

• Το ελληνικό #MeToo με το βλέμμα στις ΗΠΑ 

Αρκετές εβδομάδες τώρα, όσο εκτυλίσσεται το μετά τα προσωπικά δράματα δράμα, η ελληνική πολιτεία, οι υπουργοί και τα υπουργεία τους δηλαδή, εμφανίζεται όχι απλώς ανεπίτρεπτα αμήχανη και μουδιασμένη αλλά και ανεπίτρεπτα συμφεροντολόγα. Με το βλέμμα της στις δημοσκοπήσεις και στην προστασία της εικόνας της παρά στους καταγγέλλοντες και στο κατηγορώ τους. Κάνει τους κομματικούς μικροϋπολογισμούς της. Αναζητεί άλλοθι εκεί όπου είναι εξόφθαλμο ότι δεν υπάρχουν. Νίπτει τας χείρας της μέχρι εξαντλήσεως της λίμνης Μαραθώνος. Αποποιείται τις πρόδηλες ευθύνες της ακόμα και για καταγγελλόμενους που τους επέβαλλε ερήμην της κείμενης νομοθεσίας περί διαγωνισμών και λοιπών ευτράπελων. Και προσεύχεται (είναι άλλωστε και θρήσκα) να περάσει μια ώρα αρχύτερα το κακό. Και να επανέλθει η κανονικότητα της σιωπής, της απόκρυψης, της συγκάλυψης, της λάγνας εξουσίας. Και της βίας. Για μερικά ανόητα κοριτσόπουλα και για Αλβανάκια και Ρουμανάκια θα χολοσκάμε τώρα. Ας πρόσεχαν.

Του Παντελή Μπουκάλα στο www.kathimerini.gr

Κατηγορίες: [show_post_categories show="category" hyperlink="yes"]

 

---

 

Μην παραλείψετε να διαβάσετε: