Μετά τις καταγγελίες για το κείμενο της σύμβασης με την οποία μετακινούνται οι υπάλληλοι της Alpha στη Cepal, παρενέβη η ΟΤΟΕ, δεσμευόμενη για παρέμβαση στην τράπεζα ώστε να αλλάξουν οι απαράδεκτοι όροι. ● Ωστόσο, το μόνο που άλλαξε στις ατομικές συμβάσεις είναι να προστεθεί ένα υπόμνημα με δύο υποσχέσεις.

Παρέμβαση εκ των υστέρων κι αφού περίπου 400 υπάλληλοι της Alpha Bank έχουν ήδη υπογράψει για τη μετακίνησή τους στην εταιρεία διαχείρισης «κόκκινων» δανείων, Cepal, ένα κείμενο σύμβασης που ακόμη και από τραπεζικούς παράγοντες έχει χαρακτηριστεί «αποικιοκρατικής» έμπνευσης, αποφάσισε να κάνει η ΟΤΟΕ, συνδικαλιστική ομπρέλα όλων των πρωτοβάθμιων οργανώσεων στις τράπεζες.

Η ιστορία της υποχρεωτικής μετακίνησης 600-800 υπαλλήλων από τη διεύθυνση διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων στη Cepal, που αποτελεί τη μία εκ των τριών μεγάλων διαχειριστών που έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών (οι άλλες δυο είναι η Intrum για την Πειραιώς και η DuValue για τη Εurobank), παρέμεινε αόρατη από την πλειονότητα των ΜΜΕ κι έγινε γνωστή μόνο από τις καταγγελίες εργαζομένων και συνδικαλιστικών παρατάξεων, κυρίως της ΕΣΑΚ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, οι οποίες ήταν ουσιαστικά αυτές που ζήτησαν κι επέβαλαν τη σύγκληση του Γενικού Συμβουλίου της ΟΤΟΕ στις 20 Οκτωβρίου, ενώ έτρεχε ήδη η μεταφορά του προσωπικού.

Μετά τις σοβαρές καταγγελίες για το κείμενο της σύμβασης, βάσει της οποίας, μεταξύ άλλων, ο εργαζόμενος που θα αποφασίσει να παραιτηθεί μέσα στον πρώτο χρόνο υποχρεούται να αποζημιώσει τη Cepal με 6 έως 12 μισθούς, το Γ.Σ. της ΟΤΟΕ διαπίστωσε ότι «δεν αποτυπώθηκε το σύνολο της συλλογικής σύμβασης στις ατομικές συμβάσεις» και δεσμεύτηκε «να παρέμβει στη διοίκηση της Alpha προκειμένου να γίνουν διορθώσεις στις ατομικές συμβάσεις», ενώ αποφάσισε να κάνει συναντήσεις και με τη Cepal προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία επιχειρησιακού σωματείου (όπως γίνεται στην Intrum) ώστε να υπογραφεί συλλογική σύμβαση που καλύπτει τους εργαζόμενους μετά τη λήξη της κλαδικής σύμβασης.

Μετακινήσεις

Ομως, στην πραγματικότητα, το μόνο που άλλαξε στο κείμενο της σύμβασης –επί του οποίου, η μεν κριτική του βασικού Συλλόγου, που ο πρόεδρός του εκλέγεται με 95% και παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των συσχετισμών στην ΟΤΟΕ, ήταν ανύπαρκτη και η δε του Συλλόγου της πρώην Εμπορικής εκκωφαντικά… σιωπηρή– ήταν η προσάρτηση ενός υπομνήματος με δυο υποσχέσεις.

Η πρώτη αφορά τη δέσμευση της Cepal, ότι για τα περιφερειακά κέντρα εκτός Αττικής «δεν θα υπάρξει καμία μετακίνηση μέχρι 31.12.21 που υφίσταται ο δεσμευτικός όρος της μη παραίτησης», ενώ με τη δεύτερη η εταιρεία διαβεβαιώνει ότι σε ό,τι αφορά το ωράριο εργασίας, μετά τη λήξη ισχύος της κλαδικής στις 31.12.21, «θα εφαρμοστεί η σύμβαση ή η διαιτητική απόφαση» που θα προβλεφθεί. Φυσικά δεν άλλαξε τίποτε από τους άλλους επίμαχους όρους της σύμβασης, μεταξύ των οποίων το άρθρο 2.2, που αναφέρει τα εξής:

«Η εταιρία κατά την ελεύθερη κρίση της και ανάλογα με τις επιχειρηματικές της ανάγκες δύναται να τροποποιεί την ειδικότητα ή/και να μετακινεί τον εργαζόμενο σε άλλο αντικείμενο εργασίας, είτε προσωρινά είτε μόνιμα, ακόμη και σε ειδικότητα που δεν συνιστά αναβάθμισή του ή/και να τον απασχολεί σε κυλιόμενες βάρδιες ή/και σε διαφορετικό τόπο εργασίας ή/και να εφαρμόζει σύστημα παροχής εργασίας από απόσταση (τηλεργασία), με βάση το εκάστοτε ισχύον νομικό πλαίσιο ή/και τις –τακτικές ή έκτακτες– λειτουργικές ανάγκες και την πολιτική απασχόλησης της εταιρίας, καθώς και να του αναθέτει πρόσθετα καθήκοντα, ακόμη και μη συναφή προς την κύρια εργασία του, χωρίς αμοιβή πλέον της συμφωνημένης».

Επίσης, ουδεμία αλλαγή έγινε και στο τμήμα άλλου άρθρου που δίδει απόλυτη ελευθερία στην εταιρεία «να δανείζει πλήρως ή μερικώς τις υπηρεσίες του (μετακινούμενου) υπαλλήλου, σε οιαδήποτε εταιρία, συνδεδεμένη με τη Cepal χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή, αποζημίωση ή προσαύξηση».

Εγκλωβισμένοι

Ο αναγνώστης διαβάζοντας τον παραπάνω όρο της σύμβασης μπορεί να κρίνει την πίεση που νιώθει ο τραπεζοϋπάλληλος που θα αναγκαστεί να μετακινηθεί. Εάν, δε, βρίσκεται στη μέση ηλικία και δεν διαθέτει τα ηλικιακά προσόντα της αγοράς εργασίας, είναι απόλυτα εγκλωβισμένος.

Διότι –σε αντίθεση με τα όσα προέβλεπαν για ανάλογες μετακινήσεις τόσο η Τράπεζα Πειραιώς όσο και η Eurobank– ο υπάλληλος της Alpha δεν έχει καν δικαίωμα επιλογής για παραμονή στην Τράπεζα, ακόμη κι αν η προτεινόμενη θέση είναι στην Ορεστιάδα.

Φυσικά και δεν ξεχνάμε τις συγκρούσεις στην Πειραιώς με τη μετακίνηση υπαλλήλων στην Intrum. Μόνο που εκεί όχι μόνο υπήρχε η προοπτική της παραμονής –έστω και με μετάθεση στην περιφέρεια–, αλλά στη λύση τους συνέβαλε και η ΟΤΟΕ και το υπουργείο Εργασίας.

Ακολούθησε η Eurobank με μετακίνηση υπαλλήλων στην DoValue, έχοντας βγάλει τα διδάγματά της από την ιστορία της Πειραιώς, και σε συνεργασία και με την ΟΤΟΕ αλλά και τους υπαλλήλους ολοκλήρωσε ομαλά τη διαδικασία.

Μπροστά μας έχουμε κι άλλες τράπεζες κι άλλες αποσχίσεις διευθύνσεων που θα στελεχώσουν τις μικρότερες εταιρείες διαχείρισης που ανέρχονται περίπου σε 20. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, όπως και στην περίπτωση της ΑLPHA έτσι και στις άλλες τράπεζες, η μεταβολή του εργασιακού στάτους των τραπεζοϋπαλλήλων θα σηματοδοτεί το εργασιακό κλίμα, τις κοινωνικές καταβολές προσώπων, στελεχών και τον ρόλο των συνδικαλιστών. Και μην ξεχνάμε ότι ακόμη και η θέση του προέδρου Λουκασένκο στη Λευκορωσία μετά 24 χρόνια στην εξουσία άρχισε να τρίζει επικίνδυνα.

Της Χριστίνας Κοψίνη από το www.efsyn.gr

Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ενημέρωση, Εργασιακά

 

---

 

Μην παραλείψετε να διαβάσετε: