«Πλησιάζουμε και φέτος κοντά στο τρομερό τριήμερο του Νοέμβρη. Τριάντα οχτώ χρόνια μετά, ποιος δικαιούται να αναρωτιέται ακόμα για το νόημα, για το ποιοι και πώς και γιατί έφτασαν στη μεγάλη στιγμή της εξέγερσης;
»Ουδείς αναρωτιέται, όλοι ξέραμε και τότε, όλοι ξέρουμε και σήμερα. Ο καθένας από την πλευρά που επέλεξε. Οι εξουσίες, οι σιωπηλές πλειοψηφίες, οι “κοιτάω τη δουλειά μου”, οι παραδομένοι, οι ηττημένοι, αλλά και οι φλογισμένοι, οι τρελαμένοι, οι εξεγερμένοι, οι ταγμένοι στο όραμα, οι… οι…, όλοι ήξεραν και ξέρουν.

«Οι εξουσίες αναστατώθηκαν το ’73, αναστατώνονται κάθε χρόνο, γιατί τους ξεβολεύει όλους αυτό το σήμα, που ξέρουν όλοι τι σημαίνει. Μία είναι η βεβαιότητα. Η κοινωνία υπάρχει, ακόμα και πνιγμένη και τυφλή και κουφή και θαμμένη, η δυναμική της θα εκτιναχθεί, θα βρίσκονται πάντα αυτοί οι μη εχέφρονες, αυτοί οι έτοιμοι να βγουν από το κανάλι της στυγερής υποταγής και να ορμήσουν γεννώντας τη ζωή.

«Έτσι είναι αυτή η ζωή. Η εξέγερση διαπερνά με θράσος ακόμα και τους επαναστατικούς σχεδιασμούς, και είναι αυτή που εν τέλει ζωντανεύει το επαναστατικό σχέδιο, που προσθέτει φύλλα, άνθη και καρπούς, που μορφοποιεί στον ενεστώτα χρόνο την εξεγερσιακή παράδοση. Η εθνοσωτήρια χούντα των συνταγματαρχών μάς έσωζε από τον κομμουνιστικό κίνδυνο.

«Η εθνοσωτήρια κυβέρνηση των τραπεζών μάς σώζει από τον άφρονα λαό, που διεκδικεί ζωή και αξιοπρέπεια. Και τότε και τώρα “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”. Και τότε και τώρα όλοι ξέρουμε. Μένει να επιλέξουμε, και θα επιλέξουμε με επίγνωση της μεγάλης ευθύνης. Τότε η νεολαία άφησε ανεξίτηλο το ιστορικό ίχνος της στον αντιδικτατορικό αγώνα, όσο κι αν η καθεστωτική προπαγάνδα πλαστογράφησε τα μηνύματα του αγώνα, όσο κι αν κάποιοι από τους τότε αγωνιστές έφτυσαν, αργότερα, κατάμουτρα την ίδια τους την ιστορία. Αν οι πλατείες του καλοκαιριού και οι γενικές απεργίες του φθινοπώρου ήταν τα γεγονότα της Νομικής του ’72, τότε το Πολυτεχνείο κοντοζυγώνει. Οσοι το ζήσαμε νιώθουμε τα μηνύματα στον αέρα και είμαστε διπλά χαρούμενοι, γιατί θα είμαστε πάλι εκεί, αμετανόητοι στοιχημένοι στο όνειρο.
ΥΓ. Παρακαλώ σύντροφοι συζητήστε, εμπιστευθείτε, κουβεντιάστε με τον εαυτό σας, με τον διπλανό σας, όλοι με όλους στη γειτονιά, στη δουλειά, στο σχολείο, στις αριστερές οργανώσεις, στο Διαδίκτυο. Και κλείστε την τηλεόραση».

*Μαργαρίτα Γιαραλή: δευτεροετής φοιτήτρια στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή ήταν τον Νοέμβριο του ’73, μέλος της αντιδικτατορικής οργάνωσης σπουδαστών Ρήγας Φεραίος. Τον Αύγουστο του ’73 είχε βγει από τη φυλακή με την αμνηστία που έδωσε τότε το χουντικό καθεστώς. Από τον Μάιο του 1967 ήταν στο Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο και από το φθινόπωρο του 1967 στον Ρήγα Φεραίο. Τη συνέλαβαν 16 Νοεμβρίου 1968 και αποφυλακίστηκε 21 Αυγούστου 1973. Τη συνέλαβαν ξανά το Φεβρουάριο 1974. Η Μαργαρίτα εργάστηκε στην ΑΤΕ μέχρι τη συνταξιοδότηση της και ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής και υποψήφια της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ. Το πιο πάνω κείμενο είναι η απάντηση της Μαργαρίτας σε έρευνα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (16/11/2011) με το ερώτημα «Τι θα λέγατε εσείς στους νέους για τα μηνύματα του Νοέμβρη και τη σημερινή τους αξία;».

Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Εκδηλώσεις, Ενημέρωση, Κινητοποιήσεις, Κοινωνικά

 

---

 

Μην παραλείψετε να διαβάσετε: