Οι τράπεζες κλείνουν (ξανά) δεκάδες υποκαταστήματα, φέρνοντας σε απόγνωση τις τοπικές κοινωνίες και τους παραγωγικούς φορείς

«Ανθρωποκεντρική φιλοσοφία», «εταιρική υπευθυνότητα», «βελτίωση των συνθηκών ζωής ευπαθών ομάδων», «ευημερία του κοινωνικού συνόλου»: τέτοιες «αξίες» προτάσσει στη σελίδα της η Τράπεζα Πειραιώς. Επαίρεται, μάλιστα, ότι από το 2007 έχει συστήσει «Επιτροπή Εταιρικής Υπευθυνότητας» για να διασφαλίσει ότι θα ανταποκριθεί στον ρόλο της.

Τραγική ειρωνεία; Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε και το ατελείωτο «καψόνι» στον Γ.Χ., ο οποίος μειδιά κάθε φορά που ακούει τα κλισέ περί κοινωνικής ευθύνης.

Δουλεύει ταμίας από το 2004 στην Τράπεζα Πειραιώς. Κορυφαίος αθλητής στην άρση βαρών, με αναπηρία 84%, έλειψε, όπως είχε δικαίωμα, για έναν μήνα το 2007 ώστε να λάβει μέρος στην προετοιμασία της Εθνικής Ελλάδος ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Έκτοτε, εξιστορεί στην ΑΥΓΗ, «μου έβγαλαν την ψυχή, με πολλές και απλήρωτες υπερωρίες (ενώ λόγω αναπηρίας έπρεπε να έχω μειωμένο ωράριο), αρνούνταν να μου δώσουν την άδεια που δικαιούμαι επί 4 χρόνια, με μετακίνησαν αυθαίρετα σε κατάστημα που είχε 60 σκαλοπάτια – αδύνατον να τα ανέβω!».

Για να πετύχει το αυτονόητο -δουλειά σε χώρο με προσβασιμότητα-, αναγκάστηκε να στείλει επιστολή στη διοίκηση της τράπεζας – «’τι τους μπλέκεις με τα προσωπικά σου’ με επέπληξαν τα στελέχη του υποκαταστήματος».

Το 2012 έπαθε έμφραγμα και ζήτησε να βγει από το ταμείο γιατί είναι πιεστικό πόστο. «Μετά από δύο εβδομάδες με ξαναγύρισαν στο ταμείο ‘με δική τους ευθύνη’, με αποτέλεσμα να ανεβάσω παλμούς, λιποθύμησα και ξαναβρέθηκα στο νοσοκομείο». Τελικά μετακινήθηκε σε κατάστημα όπου, ευτυχώς, κατασκευάστηκε τουαλέτα στο ισόγειο όπου εργαζόταν ώστε να έχει πρόσβαση.

«Κανίβαλοι με γραβάτες»

Σήμερα, πατέρας τεσσάρων παιδιών πλέον, βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με την «εταιρική υπευθυνότητα»: αποπειράθηκαν να τον μεταθέσουν σε κατάστημα όπου δεν υπάρχει τουαλέτα στον ίδιο όροφο, με απώτερο σκοπό, όπως λέει, να οδηγηθεί σε παραίτηση.

«Ο κόσμος της Καβάλας με στηρίζει και η τράπεζα έχει θορυβηθεί. Αυτό που ζητάω είναι να πάψει η αναπηρία να είναι μαύρη κηλίδα – εγώ αισθάνομαι 100% ‘μάχιμος’ και δεν μπορώ να βγω στη σύνταξη των 500 ευρώ» δηλώνει ο Γ.Χ.

Η υπόθεσή του έφτασε πρόσφατα στη Βουλή, ενώ σωματεία της Τράπεζας Πειραιώς καταγγέλλουν αντίστοιχη μεταχείριση εις βάρος δύο γυναικών -η μία πάσχει από κινητική βλάβη σε ποσοστό 55% και η άλλη από σοβαρό πρόβλημα όρασης-, που υποχρεώθηκαν να διανύουν τεράστιες αποστάσεις καθημερινά καθώς ο τόπος εργασίας ορίστηκε πολύ μακριά από την κατοικία τους.

Ύστερα από συνάντηση με μέλη του Συλλόγου Εργαζομένων στις Υπηρεσίες της Τράπεζας Πειραιώς (ΣΕΥΤΠΕ), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Αλ. Τσίπρας κατέδειξε τις τράπεζες ως «τους χειρότερους εργοδότες στη χώρα», ενώ ο Νάσος Ηλιόπουλος έκανε λόγο για «κανίβαλους με γραβάτες» (21.7.21).

Project «Sunrise», δηλαδή «εθελούσιες» αποχωρήσεις

Η αναλγησία εις βάρος εργαζομένων με αναπηρία είναι η κορυφή του παγόβουνου: οι τράπεζες έχουν εξαπολύσει (ακόμα ένα) κύμα πιέσεων για εφαρμογή του προγράμματος «εθελούσιας» εξόδου, με στόχο τη συρρίκνωση του δικτύου τους και τη μείωση προσωπικού. Μόνο στην Πειραιώς έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα 800 μετακινήσεις εργαζόμενων σε καταστήματα που πρόκειται να κλείσουν.

Η εν λόγω τράπεζα εξήγγειλε τον Μάρτιο του 2021 το σχέδιο εταιρικού μετασχηματισμού «Sunrise». Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται η πρόβλεψη για απομάκρυνση πάνω από 2.200 εργαζόμενων έως το τέλος του 2022, καθώς και το κλείσιμο 135 καταστημάτων σε όλη την επικράτεια (από 505 θα μειωθούν σε 430).

Ο πρόεδρος του ΣΕΥΤΠΕ Μανώλης Μπεμπένης καταγγέλλει στην ΑΥΓΗ ότι έχει δημιουργηθεί στην Τράπεζα Πειραιώς από πρόθεση ένα τοξικό περιβάλλον με αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές, ανασφάλεια, ανέφικτους στόχους, με απώτερο σκοπό οι εργαζόμενοι να καμφθούν ψυχολογικά και να φύγουν με εθελούσια.

Στην ετήσια αξιολόγηση «υπήρξε σωρεία πιέσεων μέσω περιφερειακών διευθυντών προκειμένου να αξιολογηθούν οι συνάδελφοι των καταστημάτων με την ελάχιστη δυνατή βαθμολογία. Στη συνέχεια, άρχισαν και περίεργες μετακινήσεις (και ΑμεΑ) σε καταστήματα τα οποία όλοι υποπτεύονταν πως θα κλείσουν το επόμενο διάστημα, προκειμένου να πιεστούν να αποχωρήσουν».

Ή στη Μύκονο ή στον… ΟΑΕΔ

Οι εργαζόμενοι των καταστημάτων που κλείνουν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην εθελούσια έξοδο (αφού δεν θα έχουν δουλειά την επόμενη μέρα), σε κάποιες προσχηματικές θέσεις σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας ή σε νησιωτικές περιοχές και στην υποχρεωτική άδεια!

Την ίδια περίοδο πύκνωσαν τα δημοσιεύματα περί «γενναιόδωρης εθελούσιας», μια κλασική συνταγή κοινωνικού αυτοματισμού. «Στην πραγματικότητα, μιλάμε για ποσά 40.000 – 50.000 ευρώ, που απευθύνονται σε εργαζομένους με ηλικία γύρω στα 40 ή 45 έτη – ποιος λογικός άνθρωπος θα έφευγε με αυτά τα χρήματα όταν θέλει πάνω από 25 χρόνια για να συνταξιοδοτηθεί, ενώ η ανεργία καλπάζει;» επισημαίνει στην ΑΥΓΗ ο Σταμάτης Μπούκας, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων Τράπεζας Αγροτικής Πειραιώς (ΣΕΤΑΠ).

«Συνάδελφος, μητέρα δύο παιδιών, πώς θα πάει από μια πόλη της ηπειρωτικής Ελλάδας στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη (αυτό προτείνει η τράπεζα), όπου το κόστος ζωής, αν δεν έχεις δικό σου σπίτι, είναι πάρα πολύ μεγάλο; Ξαφνικά, ενώ σε όλα τα καταστήματα καταργούν τους ταμίες, ειδικά στη Μύκονο και στη Σαντορίνη έχουν ανάγκη από ταμίες; Έτσι, αρκετοί ‘παίρνουν’ την εθελούσια γιατί δεν αντέχουν την πίεση», αναφέρει ο ίδιος.

«Οι τράπεζες, με ‘ούριο’ άνεμο από την πρόσφατη τροποποίηση της νομοθεσίας περί απολύσεων, προχωρούν σε απολύσεις ομαδικού χαρακτήρα επικαλούμενες τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή. Κάθε φορά που κλείνει ένα κατάστημα, οι εργαζόμενοι εκβιάζονται και όσοι δεν αποχωρήσουν ‘εθελούσια’, απολύονται» τονίζει η Ειρήνη Πλιάτσικα, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας Αττικής (σ.σ.: έγινε πρόσφατα μία απόλυση στον Πύργο Ηλείας).

«Οι (επαπειλούμενες) απολύσεις είναι παράνομες καθώς καταστρατηγούν τις ανειλημμένες υποχρεώσεις των διοικήσεων απέναντι στους υπαλλήλους τους, βάσει των συλλογικών συμβάσεων εργασίας» επισημαίνει.

20 με 60 χιλιόμετρα για να βρεις τράπεζα

Το «σχέδιο» των τραπεζών, που συνοδεύεται από τις εξοντωτικές μετακινήσεις εργαζόμενων, περιλαμβάνει το κλείσιμο συνολικά 64 καταστημάτων της Τράπεζας Πειραιώς, 25 της Εθνικής Τράπεζας και 7 της Τράπεζας Αττικής μέσα στο καλοκαίρι (το 2020 έκλεισαν 158).

Εκτός από τα μεγάλα αστικά κέντρα, πολλά από τα λουκέτα μπαίνουν σε ακριτικές ή/και ορεινές, δυσπρόσιτες περιοχές και νησιά με, κατά κύριο λόγο, ηλικιωμένους κατοίκους.

Για παράδειγμα, οι κάτοικοι της Παραμυθιάς, που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, θα πρέπει να κάνουν πάνω από 20 χιλιόμετρα για να φτάσουν στο κοντινότερο κατάστημα (Ηγουμενίτσα), ενώ σε ακόμα χειρότερη μοίρα είναι οι κάτοικοι της Κόνιτσας, που υποχρεώνονται πλέον σε… ταξίδι 64 χιλιομέτρων για να φτάσουν σε κάποιο υποκατάστημα (στα Ιωάννινα).

Χωρίς κατάστημα τράπεζας μένουν και οι κάτοικοι Λίμνης – Μαντουδίου, που θα αναγκαστούν να κάνουν 2 ώρες πήγαινε-έλα μέχρι τη Χαλκίδα ή την Ιστιαία. 38 χιλιόμετρα (με διόδια) θα χωρίζουν πλέον τους κατοίκους της Ακράτας από το κοντινότερο υποκατάστημα (Αίγιο).

Ακόμα και στο (κατεστραμμένο από τον «Ιανό») Μουζάκι, η Τράπεζα Πειραιώς κλείνει το υποκατάστημά της επιφέροντας ακόμα ένα χτύπημα στην τοπική οικονομία.

«Ουσιαστικά, ‘ξηλώνεται’ το δίκτυο της πρώην Αγροτικής – που σε μία νύχτα ξεπουλήθηκε στα ιδιωτικά συμφέροντα από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ανταγωνιστικό πλεονέκτημα παλαιότερα της Πειραιώς, η οποία πήρε ως ‘προίκα’ και τα ιδιόκτητα κτήρια, αλλά πλέον δεν δίνει καμία βαρύτητα στον αγροτικό κόσμο και την ύπαιθρο» λέει ο Σταμάτης Μπούκας.

Το ΑΤΜ εκτελεί ελάχιστες υπηρεσίες σε σχέση με αυτές που έχουν ανάγκη κάτοικοι και επαγγελματίες: εμβάσματα, πληρωμές ΔΕΚΟ, πληρωμές φόρων, εισπράξεις μεγάλων ποσών (όπως οι αγροτικές επιδοτήσεις), καταθέσεις επιταγών – πάνω από το 80% των συναλλαγών που εκτελούνται στο ταμείο θα καταστούν ένας κοστοβόρος αγώνας δρόμου.

Ήδη έχουν εκδηλωθεί αντιδράσεις ενάντια στην υποβάθμιση, με αποκορύφωμα τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας της Πέμπτης 22.7 σε αρκετές περιοχές. Χάρη σε αυτές, φαίνεται ότι (μεταξύ άλλων) θα καθυστερήσει για έναν χρόνο το κλείσιμο της Πειραιώς στην Αμοργό, το οποίο θα ανάγκαζε τους κατοίκους να ταξιδεύουν στη Νάξο (!) για τις συναλλαγές τους.

Ουραγοί της Ευρώπης στην εξυπηρέτηση

Στόχος, υποτίθεται, είναι η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή, ακόμη κι αν θέτει στο περιθώριο χιλιάδες πολίτες που δεν έχουν πρόσβαση στα ψηφιακά μέσα: μόλις το 37% των Ελλήνων χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο για τραπεζικές συναλλαγές, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος φτάνει το 57% (Eurostat).

«Η ‘εταιρική κοινωνική ευθύνη’ δεν αναγνωρίζει ότι οι τράπεζες, ως επιχειρήσεις, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το κοινωνικό σύνολο και θα πρέπει να έχουν στρατηγική τους επιλογή τη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου και της ποιότητας ζωής. Ειδικά όταν το κοινωνικό σύνολο τις έχει στηρίξει με τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις» σχολιάζει στην ΑΥΓΗ η Γιώτα Λαζαροπούλου, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα (ΣΕΕΤ).

Απορρίπτει το επιχείρημα των διοικήσεων ότι μειώνονται οι ανάγκες για προσωπικό λόγω ψηφιοποίησης: «Πώς εξηγείται ο τεράστιος αριθμός υπερωριών (απλήρωτων ή μισοπληρωμένων) που αναγκάζονται να κάνουν οι τραπεζοϋπάλληλοι και οι πολύ εντατικοί ρυθμοί δουλειάς;».

Η πραγματική εικόνα, υποστηρίζει η Γ. Λαζαροπούλου, είναι ότι «βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, κατά την οποία εξυπηρετούνται συγχρόνως οι μη ψηφιακές διαδικασίες που ακόμα υπάρχουν, οι ψηφιακές που μπαίνουν σε εφαρμογή και η διαδικασία μετάβασης από το ένα μοντέλο λειτουργίας στο άλλο. Αυτό σημαίνει ότι ο όγκος δουλειάς έχει τριπλασιαστεί, ενώ η μεταβατική περίοδος δεν φαίνεται να ολοκληρώνεται σύντομα».

Σύμφωνα με έρευνα που παρουσίασε η ΟΤΟΕ, το 2019 στη χώρα μας αντιστοιχούσαν μόλις 19,2 καταστήματα ανά 100.000 κατοίκους, έναντι 38,8 καταστημάτων ανά 100.000 κατοίκους στην Ιταλία, 34,3 στην (αναπτυγμένη ψηφιακά) Γαλλία, 38,2 στην Πορτογαλία και 49,7 στην Ισπανία.

Στην Ελλάδα αντιστοιχεί ένας τραπεζοϋπάλληλος σε 292 κατοίκους, ενώ στην Ευρωζώνη ένας σε 185. Αλλά, μόνο πέρυσι, από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας αποχώρησαν 4.538 εργαζόμενοι.

Το πολιτικό ερώτημα είναι γιατί το Ελληνικό Δημόσιο, ως μέτοχος των τραπεζών, δεν ασκεί τα δικαιώματά του στη διοίκηση ώστε να αποτρέψει τους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς.

Αντί απάντησης, θυμίζουμε ότι η Ν.Δ. έχει 340 εκατομμύρια ευρώ τραπεζικά χρέη και έχει ψηφίσει την ασυλία των τραπεζιτών (κατάργησε το αυτεπάγγελτο της δίωξης των τραπεζικών στελεχών για απιστία)…

του Τάσου Γιαννόπουλου, www.avgi.gr

Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ανακ. Συσπείρωσης, Ενημέρωση, Εργασιακά, Κοινωνικά, Οικονομικά, Συνδικαλιστικά

 

---

 

Μην παραλείψετε να διαβάσετε: