Πρωθυπουργός για τους λίγους

«Για μία ακόμη φορά, απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί. Οι Έλληνες κουράστηκαν, πλέον, να δοκιμάζονται από πρακτικές περασμένων δεκαετιών. Είναι καιρός να πάμε μπροστά. Και θα πάμε!»

Αυτό τουίταρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με αφορμή την απεργία της προηγούμενης εβδομάδας. Με αυτόν τον κομψό και λιτό τρόπο ο πρωθυπουργός καταφέρνει να μας δώσει δύο πληροφορίες σε σχέση με τις απεργίες. Πως αυτές αφορούν στους λίγους και πως ουσιαστικά είναι πασέ. Άρα (συνεχίζοντας τη συλλογιστική) για λόγους δημοκρατικότητας, αισθητικής και εκμοντερνισμού πρέπει να καταργηθούν.

Στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας εκμοντερνισμού της ψαροκώσταινας, η κυβέρνηση ορίζει τις πορείες και τις διαδηλώσεις ως κάτι το παλαιό. Ως ένα στοιχείο που ανήκει σε άλλες εποχές. Ο μοντέρνος εργαζόμενος οφείλει να είναι Έλληνας Χριστιανός και να μην σηκώνει κεφάλι.

Αυτό που με εντυπωσιάζει στους μήνες αυτούς της διακυβέρνησης είναι η συνύπαρξη του ακραίου συντηρητισμού με το υπερμοντέρνο φαντασιακό. Ενώ λοιπόν σε επίπεδο ρητορικής και εφαρμογής πολιτικών στην παιδεία π.χ. γυρνάμε πίσω στη δεξιά της στρούγκας, της άκρας δεξιάς και της κομμουνιστοφοβίας, ταυτόχρονα οι διάφοροι κυβερνητικοί με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό κορδώνουν ένα προφίλ τεχνοκρατισμού, ηλεκτρονικού know how και κουστουμαρισμένου κοσμοπολιτισμού. Είναι τα tech boys από τη Ρούμελη και τον Μοριά (αλλά ταυτόχρονα και από την Μακεδονία ξακουστή και τη λεβεντομάνα Κρήτη) που στέλνουν στις «περασμένες δεκαετίες» χωρίς χρονικό κριτήριο οτιδήποτε τους ξινίσει. Τα εργασιακά δικαιώματα, τον φεμινισμό, την αλληλεγγύη κτλ. Ενώ οι δηλώσεις της υπουργού Παιδείας περί «αναπροσανατολισμού του σχολικού μαθήματος της Ιστορίας με στόχευση στην ενίσχυση της εθνικής συνείδησης και όχι την κοινωνιολογική διάσταση της Ιστορίας» ανήκουν στον 21ο αιώνα να ούμε.

Αλλά επίσης τι είναι τελικά αυτοί οι πολλοί (των οποίων ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρήστηκε αποκλειστικός εκφραστής); Ένας αριθμός που δεν ξέρει να μετρά, μόνο να επιβάλει, μια αριθμητική της διαταγής πίσω από την οποία χάνονται δικαιώματα και διεκδικήσεις, εκεί που ο εργαζόμενος ασφυκτιά αφού όχι μόνο οι συνθήκες της εργασίας του ορίζονται αποκλειστικά από τα πάνω, αλλά η οποιαδήποτε αλλαγή ή προσπάθεια να ορίσει την μοίρα του είναι απαγορευμένη. Η δημοκρατικότητα των «δημοκρατιών» δεν κρίνεται μόνο στα δικαιώματα των πολλών και των πλειοψηφιών. Η δημοκρατία υπάρχει για να περιέχει και να προστατεύει τη γνώμη των μειοψηφιών. Και αυτό χωρίς να τις διαχωρίζει ως τέτοιες από το κυρίαρχο σώμα. Τα δικαιώματα (όπως αυτό της απεργίας) δεν απευθύνονται σε μειοψηφίες και πλειοψηφίες, αλλά σε μονάδες και σύνολα. Το να ποσοστικοποιείς τα δικαιώματα δεν είναι άλλο από μια προσπάθεια να τα περιορίσεις, άρα και να τα απαγορεύσεις.

Το «λίγοι» στην ρητορική Μητσοτάκη δεν είναι αριθμητικό αλλά αξιολογικό. Σημαίνει στην πραγματικότητα το αρεστό, αυτό που ως εξουσία, (ή δυνάμει εξουσία) νομιμοποιούμε επειδή ταυτίζεται με το πολιτικό μας συμφέρον. Ας ακολουθήσουμε τη συλλογιστική: Όλοι αυτοί οι πολιτικοί τροχονόμοι της ελεύθερης κυκλοφορίας δεν μίλησαν όταν το Σύνταγμα έκλεινε από τους «παραιτηθείτε» ή από μια χούφτα Μακεδονομάχους. Μπορείτε να απεργείτε, ή να κλείνετε τους δρόμους αρκεί να έχετε δίκιο. Αρκεί δηλαδή να συμφωνείτε με εμάς. Όχι με τη γνώμη μας. Με το συμφέρον μας. Και το συμφέρον αυτών που εκπροσωπούμε. Για να καταλήξουμε τελικά πως ο λόγος που η απεργία ταυτίζεται με τους «λίγους» στη ρητορική Μητσοτάκη είναι επειδή ταυτίζεται με τους άλλους. Με τον κόσμο της εργασίας. Αντίθετα, η κυβέρνηση ταυτίζεται αποκλειστικά με την εργοδοσία. Το οποίο δεν είναι φυσικά κάτι νέο. Αλλά κάθε φορά που δηλώνεται απροκάλυπτα αποτελεί είδηση. Και μάλιστα από τον κατεξοχήν θεσμικό παράγοντα που οφείλει να κρατάει τα προσχήματα και τις ισορροπίες. Δηλαδή τον πρωθυπουργό. Έναν πρωθυπουργό που οφείλει να είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων πολιτών είτε τον ψήφισαν, είτε όχι. Αλλά στην πραγματικότητα με τη συγκεκριμένη ρητορική διατυπώνει απερίφραστα το ποιος είναι. Ένας πρωθυπουργός των εργοδοτών.

Ένας πρωθυπουργός των λίγων.

Πηγή: http://tsalapatis.blogspot.com/

Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ενημέρωση, Κοινωνικά