Η χώρα των καβαλάρηδων

Από όλους αυτούς τους Μουτζαχεντίν που πολιόρκησαν το Αφγανιστάν επικράτησαν τελικά οι Ταλιμπάν, αυτοί που μπήκαν στην Καμπούλ.

Το Αφγανιστάν είναι… σκληρό καρύδι. Στα βραχώδη βουνά και στις ερήμους του τσακίστηκαν μέχρι τώρα τέσσερις αυτοκρατορίες. Ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε από εκεί εκστρατεύοντας στις Ινδίες, αλλά δεν το κατέλαβε, αν και άφησε το αποτύπωμά του: η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του, η Κανταχάρ, ιδρύθηκε από τον Μακεδόνα στρατηλάτη με το όνομα «Αλεξάνδρεια η εν Αραχωσία».

Αλλωστε, το τοπωνύμιο «Κανταχάρ» είναι ένας συνδυασμός από το «Ισκαντέρ», το όνομα του Αλεξάνδρου στη γλώσσα των ντόπιων, και το «Αράχ – Αχάρ», που είναι παραφθορά της Αραχωσίας.

Η δεύτερη αυτοκρατορία που τα βρήκε σκούρα στο Αφγανιστάν ήταν η Βρετανική – οι Αγγλοι δεν κατάφεραν να το υποτάξουν, τουλάχιστον ολοκληρωτικά, στους δυο πολέμους που έκαναν, στα τέλη του 19ου αιώνα.

Μετά, ακολούθησαν οι Σοβιετικοί, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές του ’80. Ούτε κι αυτοί κατόρθωσαν να κυριεύσουν αυτόν τον άγριο τόπο της ασιατικής ενδοχώρας, μια και οι καιροφυλακτούντες Αμερικανοί εξέθρεψαν, εξόπλισαν και χρηματοδότησαν τους αντάρτες-Μουτζαχεντίν ακριβώς για να κάνουν δύσκολη τη ζωή στους Σοβιετικούς. «Μουτζαχεντίν» ονομάστηκαν γενικά όλες οι αντάρτικες ομάδες – μία από αυτές ήταν και οι Ταλιμπάν, οι οποίοι τελικά επικράτησαν έπειτα από τρεις εμφύλιους πολέμους, που διήρκεσαν από το 1989 μέχρι και το 2001.

Βέβαια, επιδεικνύοντας οι ΗΠΑ τη χαρακτηριστική κοντόφθαλμη οπτική του αποικιοκράτη, διαπίστωσαν τελικά με τρόμο, σαν μαθητευόμενοι μάγοι, πως το τζίνι του ισλαμικού φονταμενταλισμού, που οι ίδιοι είχαν καλέσει, είχε ξεφύγει από το μπουκάλι.

Οι πρώην «Μαχητές της Ελευθερίας», όπως τους εξυμνούσαν κάποτε τα αμερικανικά ΜΜΕ, στράφηκαν τελικά εναντίον της τέταρτης αυτοκρατορίας, της αμερικανικής, σε μια διαδικασία που κατέληξε σ’ όλα αυτά τα πρόσφατα τρομακτικά αποτελέσματα. Μετά 20 χρόνια πολέμου, 2.500 Αμερικανούς στρατιώτες που γύρισαν στην πατρίδα τους μέσα σε φέρετρα και 2 τρισεκατομμύρια δολάρια, όσο περίπου κόστισε η όλη περιπέτεια της εισβολής και παραμονής, το Αφγανιστάν έγινε το δεύτερο Βιετνάμ για τους Αμερικανούς.

Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει τις εικόνες των στρατιωτικών ελικοπτέρων να παραλαμβάνουν τους τελευταίους πανικόβλητους Αμερικανούς πολίτες από τις ταράτσες των δύο πρεσβειών, στη Σαϊγκόν και στην Καμπούλ – είναι τόσο παρόμοιες φωτογραφίες, αν και τις χωρίζουν 46 χρόνια…

Στα «παστού», τη γλώσσα των Παστούν, της μεγαλύτερης από τις 50 εθνοτικές ομάδες του Αφγανιστάν, το εθνωνύμιο «Αφγανιστάν» σημαίνει «η χώρα των Αφγανών» (Afghan), από το σανσκριτικό «asvaa-gan», που σημαίνει «η χώρα των ιππέων». Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, η ονομασία «Αφγανιστάν» δεν άρχισε να χρησιμοποιείται παρά στο τέλος του 18ου αιώνα. Προηγουμένως, υποστηρίζεται πως η περιοχή ονομαζόταν «Aryana», δηλαδή χώρα των Αρίων. Τώρα πλέον, μετά την επικράτηση των Ταλιμπάν, η επίσημη ονομασία του κράτους των 33 εκατομμυρίων κατοίκων είναι «Ντα Αφγανιστάν Ισλαμί Αμαράτ», που αποδίδεται ως «Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν».

Τελικά αποδείχτηκε πως ο χειρότερος εχθρός του αφγανικού λαού δεν είναι οι αυτοκρατορίες, που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να τον κατανοήσουν, αλλά οι ίδιοι οι Αφγανοί, ή κάποιοι από αυτούς τέλος πάντων, που δρουν όχι ως «Μαχητές της ελευθερίας», αλλά σαν καρκίνωμα στο κοινωνικό σώμα του Αφγανιστάν, γυρίζοντάς το αιώνες πίσω. Αυτοί είναι βέβαια κατά κύριο λόγο οι Μουτζαχεντίν και οι Ταλιμπάν.

Στη διάλεκτο παστού η λέξη «Ταλιμπάν», ένας δάνειος όρος από τα αραβικά (talib) με την προσθήκη της κατάληξης –an, σημαίνει «σπουδαστές». Ονομάστηκαν έτσι γιατί οι πρώτοι μαχητές αυτής της ομάδας ήταν σπουδαστές παραδοσιακών ισλαμικών σχολών που πολέμησαν μαζί με άλλες οργανώσεις στον πόλεμο εναντίον των Σοβιετικών που είχαν εισβάλει στη χώρα. Ολοι αυτοί οι αντάρτες, οι «Μουτζαχεντίν», ανήκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα, ιδεολογικά και εθνοτικά, αλλά τους ένωνε η φανατική πίστη στο Ισλάμ, η αντικομμουνιστική ιδεολογία και η αντίθεσή τους στη μαρξιστική κυβέρνηση, που υποστηριζόταν από τον Κόκκινο Στρατό. Ο όρος «Mujahideen» είναι αραβικός, και σημαίνει «υπερασπιστές της πίστης».

Οι δυτικοί που τους υποστήριζαν τους έλεγαν «Freedom Fighters», ενώ τα ΜΜΕ αναφέρονταν σε αυτούς ως «αντάρτες» ή «Ανθρώπους των βουνών». Οι Σοβιετικοί τούς έλεγαν «πνεύματα» ή «φαντάσματα» (Dukhi στα ρωσικά), από τις τεχνικές του ανταρτοπόλεμου που εφάρμοζαν, ενώ ο αφγανικός λαός τούς ονόμαζε «tanzim», ένας αραβικός όρος που σημαίνει «πολιτοφύλακες» – είναι γνωστοί οι Τανζίμ του Γιάσερ Αραφάτ στην Παλαιστίνη.

Από όλους αυτούς τους Μουτζαχεντίν, λοιπόν, επικράτησαν τελικά οι Ταλιμπάν, αυτοί που μπήκαν στην Καμπούλ προ ημερών με δόξα και τιμή, για να κάνουν καινούργιο γεωπολιτικό παιχνίδι με τους Ρώσους, τους Κινέζους και τους Ιρανούς με αντικείμενο τους απίστευτους πόρους που έχει αυτή η χώρα: πέρα από τα σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου (για να μην αναφέρουμε το φημισμένο του όπιο, από το οποίο παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό της ηρωίνης παγκοσμίως), το Αφγανιστάν έχει λίθιο, χαλκό, χρώμιο και χρυσό, ό,τι δηλαδή χρειάζεται ο υπολογιστής και το κινητό μας για να δουλέψουν.

Αυτοί λοιπόν οι μισογύνηδες, φανατικοί, σκοταδιστές νταλαβεριτζήδες έρχονται για να εφαρμόσουν τη Σαρία (Sharia), δηλαδή τον Ισλαμικό Νόμο. Ετσι, δεν θα αργήσει η πλήρης απαγόρευση των εκτρώσεων και του γάμου μεταξύ ομοφύλων, η απόρριψη, ουσιαστικά, της επιστήμης, η κατάργηση του εμβολιασμού και η εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού θρησκευτικού κράτους.

Μάλλον μαύρες ημέρες περιμένουν αυτή τη χώρα, ιδιαίτερα τις γυναίκες της, που αυτή τη στιγμή που μιλάμε κρύβουν τα πτυχία τους, όσες τα έχουν, μια και είναι ανθυγιεινό να είσαι μορφωμένη γυναίκα στο Αφγανιστάν με τους Ταλιμπάν στην εξουσία, που σε θεωρούν σαν μια παιδοποιητική μηχανή και άμισθη υπηρέτρια του αφέντη της.

Παράδειγμα: το 1981 στο Διεθνές Δικαστήριο της Στοκχόλμης ένας θρησκευτικός ηγέτης των Ταλιμπάν καταθέτοντας εναντίον των Σοβιετικών και της αφγανικής κυβέρνησης είχε δηλώσει επί λέξει: «Μας ατίμασαν τα κορίτσια μας οι κομμουνιστές! Τους έμαθαν γραφή και ανάγνωση!» Ναι, μπορεί το Αφγανιστάν να είναι ένα σκληρό καρύδι, περήφανο, τραχύ και ανυπότακτο σαν το γαλατικό χωριό του Αστερίξ, μπορεί να αναχαίτισε στους ορεινούς του όγκους τέσσερις αυτοκρατορίες, όμως, τελικά, ο πιο μεγάλος, ο πιο επικίνδυνος εχθρός αυτής της Χώρας των Καβαλάρηδων είναι ο ίδιος της ο σκοτεινός εαυτός.

Του Παύλου Μεθενίτη από την www.efsyn.gr

Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ενημέρωση, Κοινωνικά