Σύστημα «Γιάννης»

Κανένας άλλος δεν είναι ελάφι με μπόι στα 2,11. Απλώς τον χαίρεσαι, λοιπόν, και τον καμαρώνεις

Και σε διακοπές να μη βρισκόμουν, φυσικά και θα ξενυχτούσα για να δω τον Ελαφιακό του Μιλγουόκι να διεκδικεί το πρωτάθλημα του ΝΒΑ στο έκτο παιχνίδι της σειράς των τελικών, με αντίπαλο τους Φοίνιξ Σανς. Το έχω ξαναδιαπράξει άλλωστε, όταν η καλαθοσφαιρική Εθνική μας έπαιζε σε Μουντομπάσκετ που διοργανώνονταν σε χώρες με ανάποδη ώρα. Η αλήθεια είναι ότι πια δεν κατανοώ ούτε τους μισούς όρους της μπασκετικής ορολογίας. Μα δεν πειράζει. Αν βλέπεις ποδόσφαιρο και στύβεις το μυαλό σου για να καταλάβεις ποιο το σύστημα, 4-3-3, 4-2-3-1 κ.λπ., το ’χασες το παιχνίδι. Το ίδιο κι αν βλέπεις μπάσκετ και χολοσκάς για το μαν του μαν, τη ζώνη, το πικ εν ρολ, το γιουροστέπ κ.λπ.

Τι δηλαδή. Θα βλέπεις τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να καλπάζει ή να ίπταται, να ταπώνει ή να καρφώνει, να πασάρει μαεστρικά και να αντιμετωπίζει κάθε βολή σαν σοβαρή θρησκευτική τελετή, και θα νοιάζεσαι για το τι θέση παίζει και ποιο σύστημα; Αστεία πράματα. Το Σύστημα «Γιάννης» παίζει, τι άλλο. Ενα σύστημα που τούτη τη στιγμή δεν μπορεί να το παίξει κανένας άλλος στον κόσμο όλο, γιατί κανένας άλλος δεν είναι ελάφι με μπόι στα 2,11. Απλώς τον χαίρεσαι, λοιπόν, και τον καμαρώνεις. Χαίρεσαι το ευφυέστατο πάθος του, φανερό σε κάθε φάση. Και τον καμαρώνεις που έχει κατορθώσει να μείνει άθιχτος από την τόση δόξα και τον συνοδό πλούτο, όπως άθιχτη έχει μείνει όλη η οικογένειά του. Ενας αφοπλιστικά ώριμος παίκτης που εξακολουθεί να σκυλιάζει σαν να ’ναι ακόμα πιτσιρίκι στα Σεπόλια ή στο γηπεδάκι του Φιλαθλητικού, πεινασμένο για μπάσκετ αλλά και για ένα σουβλάκι, ολόκληρο, όχι μοιρασμένο στα τέσσερα.

Το Σύστημα «Γιάννης» δεν σημαίνει «δώστε μου την μπάλα να τους παίξω μόνος μου». Κάθε άλλο. Αν σήμαινε κάτι τέτοιο εγωπαθές, δεν θα κυνηγούσε –μόνος αυτός– και την μπαλιά που, φως φανάρι, είναι χαμένη. Ούτε θα πάσαρε σε συμπαίκτη του ελεύθερο στη γραμμή του τρίποντου, όταν ο ίδιος βρίσκεται μόνος κάτω από το καλάθι των αντιπάλων. Γι’ αυτό έχει γίνει πρότυπο ο Γιάννης, όχι μόνο για τα άλματα και τον καλπασμό του. Γι’ αυτό και τον αγαπάμε. Γι’ αυτό αγαπάμε όλο το Αντετοκουνμπαίικο.

Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που αγαπούν να τους μισούν, και ειδικά τον Γιάννη. Ξέρετε, οι «δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Νιγηριανέ», οι «μα ελληνικό επώνυμο είναι αυτό;», οι «δεν έχει καλό τρίποντο»… Δεν πειράζει, το έχασαν πια το παιχνίδι. Με το μίσος τους θα μείνουν. Ας ετοιμάζονται λοιπόν για τη στιγμή που θα κλονιστούν τα ιερά και τα όσιά μας. Οταν στην Εθνική μας θα παίζουν τέσσερις Αντετοκούνμπο.

του Παντελή Μπουκάλα στο www.katimerini.gr

Κατηγορίες: Xρονολογική σειρά, Ενημέρωση, Κοινωνικά